فراوانی و شدت استرس های محیطی در نوجوانان نواحی مرکزی ایران در سال 1381

استرس عبارت است از شرایطی که موجب تنش، دگرگونی بدنی و روانی، ناخشنودی و ناراحتی فرد می شود. نوجوانان آسیب پذیرترین قشر جامعه هستند که بسته به سن و نوع رویداد استرس آمیزی که در طول زندگی برای آن ها اتفاق می افتد این آسیب پذیری تشدید می یابد، لذا بر آن شدیم این مطالعه را در رابطه با انواع و شدت استرس در نواحی مرکزی ایران بدست بیاوریم.
این مطالعه یک مطالعه توصیفی می باشد که در تابستان سال 81 بر روی 2000 دانش آموز 18-12 ساله مدارس منتخب مناطق شهری و روستایی اصفهان، اراک و نجف آباد به عنوان بخشی از برنامه ارزشیابی سالانه قلب سالم انجام گردیده است. نمونه گیری به شیوه خوشه ای– تصادفی بوده است و پس از جمع آوری اطلاعات بر اساس پرسش نامه GHQ12، در آنالیز داده ها از شاخص های میانگین، انحراف معیار و تست مجذور کای استفاده گردید.
از مجموع افراد مورد مطالعه 930 نفر (2/51 درصد) پسر و 887 نفر 8/48 درصد دختر با میانگین سنی 90/1± 97/15 و 20/2± 52/15سال بودند. درصد دختران با نمره GHQ بالا در کل از پسران بیشتر (8/38 درصد در مقابل 7/32 درصد) می باشد که این افزایش در شهرستان اراک بالاتر از بقیه بوده است. بیشترین مورد استرس زا نگرانی راجع به آینده شغلی بوده و از نظر موثرترین مورد استرس زا نیز نگرانی راجع به آینده شغلی و سپس فوت والدین بالاترین رویداد استرس زای زندگی قلمداد گردیده است.
دامنه استرس در دختران نواحی مرکزی ایران بیشتر از پسران بوده و این افزایش با رده سنی نسبت مستقیم دارد، ضمنا استرس آمیزترین رویداد زندگی نگرانی در مورد آینده شغلی و هم چنین تاثیر گذارترین واقعه استرس آمیز در این نواحی نگرانی در مورد آینده شغلی و سپس فوت والدین می باشد.