اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر نگرانی، اضطراب و عدم تحمل بلاتکلیفی زنان مبتلا به اضطراب کووید-19

از زمان همه گیری کووید-19، مطالعات متعدد افزایش مشکلات مرتبط با نگرانی و اضطراب را نشان می دهند. بر اساس نتایج پژوهش ها، زنان بیش از مردان در معرض نگرانی و اضطراب ناشی از شیوع این بیماری قرار دارند. هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر نگرانی، اضطراب و عدم تحمل بلاتکلیفی زنان مبتلا به اضطراب کووید-19 بود.

طرح این پژوهش از نوع آزمایشی تک موردی با خط پایه چندگانه و سنجش مداوم و پیگیری سه ماهه بود. سه بیمار زن به صورت هدفمند و بر اساس ملاک های تعیین شده برای ورود به پژوهش از جامعه آماری مدنظر انتخاب شدند و بر اساس دستورالعمل رفتاردرمانی دیالکتیکی تحت درمان قرار گرفتند. این افراد با تکمیل مقیاس اضطراب کرونا، پرسش نامه نگرانی ایالت پنسیلوانیا و مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی ارزیابی گردیدند. داده ها به روش ترسیمی، درصد بهبودی و شاخص تغییر پایا تجزیه وتحلیل شدند.

یافته ها: 

بهبودی کل شرکت کنندگان پس از مرحله درمان (پیگیری) در متغیر نگرانی 25 درصد (34 درصد)، در متغیر اضطراب کرونا 56 درصد (57 درصد) و در متغیر عدم تحمل بلاتکلیفی 49 درصد (52 درصد) بود که از نظر آماری در سطح اطمینان 95 درصد معنی دار است. نتایج نشان می دهند که بهبودی نگرانی و عدم تحمل بلاتکلیفی شرکت کنندگان در پیگیری سه ماهه افزایش داشته و بهبودی اضطراب کرونای آنان تثبیت شده است.

بحث و نتیجه گیری:

 به طورکلی، رفتاردرمانی دیالکتیکی در بهبود نگرانی و اضطراب و عدم تحمل بلاتکلیفی زنان مبتلا به اضطراب کووید-19 موثر است.