ارزیابی نظری، دستگاهی و سمیت سلولی نانوذرات فریت روی سنتز شده به منظور استفاده در انتقال هدفمند دارو به بافت هدف: دیدگاه نانوبیوشیمی فیزیک

امروزه استفاده از نانومواد مغناطیسی نویددهنده دارورسانی هدفمند و هوشمند است. این نانوحامل های دارویی مغناطیسی قابلیت پاسخ مناسب و هوشمند به میدان مغناطیسی خارجی اعمالی را دارند که از این موضوع می توان در آزادسازی انتخابی دارو در بافت هدف استفاده کرد؛ ازاین رو، در این پژوهش به سنتز نانوذرات فریت روی و بررسی برخی از خواص ساختاری، الکترونی و مغناطیسی آن ها پرداخته شد. هدف غایی این پژوهش استفاده از فناوری نانو و مکانیک کوانتوم در دارورسانی هوشمند و هدفمند به منظور ارتقای کیفیت زندگی بیمار و کاهش آثار مخرب ناشی از توزیع ناخواسته دارو در بافت های سالم بدن است.

در این مطالعه، نانوذرات فریت روی با استفاده از عملیات گرمایی تهیه شد؛ سپس ویژگی های ساختاری و مغناطیسی این نانوذرات با استفاده از روش های تصویربرداری-اندازه گیری در ابعاد نانو بررسی گردید. علاوه بر این، آزمون سمیت سلولی (MTT) روی رده سلولی فیبروپلاست موش (NIH3T3) انجام گرفت و نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه وتحلیل شد؛ همچنین با استفاده از نتایج محاسبات کوانتومی، سامانه مولکولی کیتوسان به عنوان پوشش این حامل دارویی پیشنهاد گردید.

یافته ها: 

تحلیل نتایج به دست آمده از طیف پراش پرتوی ایکس (XRD) و میکروسکوپ الکترونی (SEM)، وجود ساختار اسپینلی و اندازه کوچک این ذرات (23-20 نانومتر) را تایید کرد؛ همچنین نتایج به دست آمده از مغناطیس سنج لرزان و طیف سنج تشدید پارامغناطیس وجود خاصیت پارامغناطیسی در نانوذرات سنتزی را نشان داد. علاوه بر این، تحلیل نتایج به دست آمده از مغناطیس سنج لرزان نشان دهنده پسماند مغناطیسی پایین نانوذرات مغناطیسی سنتزی است. این موضوع می تواند در سازوکار رهاسازی هدفمند دارو مفید واقع شود. تحلیل نتایج آزمون سمیت سلولی (MTT) بر نانوذرات سنتزی نشان داد که سمیت این نانوذرات بسته به غلظت (مقدار دوز مصرفی) و زمان است، به طوری که در غلظت های بیشتر از 20 میکروگرم بر میلی لیتر و همچنین با گذشت زمان، فعالیت حیاتی سلول ها کاهش یافت.

بحث و نتیجه گیری:

 بر اساس نتایج این پژوهش، استفاده از نانوذرات مغناطیسی فریت روی (با پوشش کیتوسان) برای انتقال هدفمند دارو به بافت هدف پیشنهاد شد. ویژگی های منحصربه فرد این نانوذره حامل دارویی، مانند پاسخ مناسب به میدان مغناطیسی، اندازه مناسب ذرات و همچنین سمیت پایین، پزشک را قادر می سازد کنترل دقیق تری بر دارورسانی هدفمند به بافت هدف داشته باشد.