تاثیر آموزش حل مسئله بر کیفیت زندگی و مسئولیت پذیری دانشجویان علوم پزشکی

 زمینه

کیفیت زندگی و مسیولیت‌پذیری، یکی از مباحث بنیادین در روانشناسی معاصر به شمار می‌رود. لذا این پژوهش درصدد بررسی تاثیر آموزش حل مسیله بر کیفیت زندگی و مسیولیت‌پذیری دانشجویان دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز بود.

پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه‌ی آماری پژوهش شامل تمام دانشجویان دانشکده پیراپزشکی که در سال تحصیلی 1399-1400 در یکی از دانشگاه برتر کشور دانشجو (490نفر) بودند را تشکیل دادند.40 نفر از دانشجویان با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس و به‌صورت تصادفی به دو گروه مداخله (20نفر) و گروه کنترل (20نفر) تقسیم شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌ی کیفیت زندگی (SF-36) و مسیولیت‌پذیری گاف استفاده شد. برای گروه مداخله، آموزش حل مسیله با استفاده از سناریو به مدت 14هفته، هفته‌ای 2 جلسه و هر جلسه‌ به مدت دو ساعت اجرا شد. تحلیل داده‌ها به روش تحلیل کوواریانس و با استفاده از نرم‌افزار SPSS21 انجام شد.

میانگین سنی آزمودنی ها در گروه مداخله 61/20 سال و در گروه کنترل 21/21 سال بود. همچنین انحراف استاندارد آن به ترتیب 14/1 و 62/1 بود. مداخله آموزش حل مساله موجب افزایش نمرات کیفیت زندگی [F(1,39)=1052.192, P<0.001, ƞ2=0.966] و مسیولیت‌پذیری دانشجویان [F(1,39)=126.111, P<0.001, ƞ2=0.773] در پس آزمون شد.

نتایج آزمون فرضیه‌های پژوهش نشان دادند که آموزش حل مسیله به دلیل شناخت مهارت‌های حل مسیله، کاهش ابتلا به بیماری‌های روانی بر دانشجویان تاثیر مثبت معناداری دارد. لذا توصیه می‌شود که از این رویکرد برای ارتقای سلامت روانی دانشجویان استفاده شود.