مکان یابی پاسگاه های مرزی بر اساس شاخص های طبیعی و انسانی شمال شرق کشور با استفاده از مدل تلفیقی FAHP (مطالعه موردی: محدوده مرزی استان خراسان رضوی با کشور ترکمنستان)

مکان یابی مناسب پاسگاه های نظامی ازجمله مسایل مهم در آمایش های دفاعی می باشد که می تواند موجب افزایش کارایی و اثربخشی این مراکز در مواقع بحران و تهدیدات نظامی گردد. شناخت محیط پیرامون در مناطق مرزی می تواند به برنامه ریزی ها و استقرار پاسگاه ها در مناطق مرزی کمک شایانی کند. بنابراین پژوهش حاضر به ارزیابی نقش عوامل جغرافیایی (انسانی و طبیعی) با تاکید بر عوامل طبیعی بر مکان یابی پاسگاه ها در مناطق مرزی لطف آباد، نوخندان و باجگیران می پردازد و بدین منظور برای دستیابی به هدف پژوهش با توجه به مطالعه مقالات و اسناد پیشینیان و با تایید نظر کارشناسان ذی ربط در زمینه علوم جغرافیایی و نظامی از داده های مختلفی همانند، توپوگرافی، زمین شناسی، خاک شناسی، ژیومورفولوژی، سیل خیزی، فاصله از راه، فاصله از مرز، فاصله از گسل و تصاویر ماهواره ای ASTER به منظور تهیه نقشه های شیب و جهت شیب، استفاده شده است و از داده های اقلیمی همچون یخبندان، باد و باران به جهت عدم دسترسی اطلاعاتی جامع در این خصوص از محدوده مطالعاتی صرف نظر گردید. در ادامه به منظور شناسایی مناطق مناسب در راستای استقرار پاسگاه ها در طول نوار مرزی ایران و ترکمنستان نقشه ها و لایه های اطلاعاتی مربوط به 11 معیار جغرافیایی فوق با استفاده از مدل FAHP در رویکردی تلفیقی با سیستم اطلاعات جغرافیایی مورد ارزیابی قرار گرفت و درنهایت با استفاده از مدل روی هم گذاری فازی و AHP نقشه نهایی مکان های استقرار بهینه پاسگاه های مرزی بخشی از محدوده مطالعاتی خراسان رضوی که با توجه به تقسیمات سیاسی شامل لطف آباد، نوخندان، باجگیران تعیین گردید. نتایج حاصل نشان داد که مکان های مناسب استقرار شمال (نوخندان) و غرب (باجگیران) می باشند و به طورکلی هرچه از غرب به شرق و از شمال به جنوب پیش می رویم، امکان یافتن مکان های مناسب جهت استقرار پاسگاه های مرزی کمتر می شود.