ملاحظات اخلاقی در اهدای اعضای دهندگان مرگ قلبی: یک مقاله مروری روایتی

مسایل اخلاقی پیوند اعضا به تازگی به کرات مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به آمار بالای مرگ ومیر بیماران در لیست انتظار پیوند، از مهمترین چالش های اخلاقی پیوند اعضا، کمبود ارگان های پیوندی و روش های حل این معضل می باشد.  

در این پژوهش به صورت مرور مقالات به بررسی ملاحظات اخلاقی مورد نیاز در استفاده از موارد مرگ قلبی جهت تامین عضو در ایران پرداخته شده است.

یافته ها:

 بسیاری از اقدامات انجام شده جهت افرایش تعداد ارگان های فراهم آوری شده از موارد مرگ مغزی در دنیا هنوز نتوانسته فاصله میان عرضه و تقاضا را در پیوند اعضا کمتر نماید. از این رو از سال های 1980 برنامه پیوند اعضا از مرگ قلبی (Non-heart-beating donor) دهندگان با ایست قلبی برگشت ناپذیر در دنیا مجددا مورد بازنگری و استفاده قرار گرفت. براساس دسته بندی ماستریت (Maastricht classification) ، دهندگان ایست قلبی در دو دسته کلی کنترل نشده و کنترل شده جای می گیرند. گروه اهدای عضو ایتالیا تیپ شش یا دهندگان با جریان خون غیرطبیعی که روی  Extracorporeal membrane oxygenation (ECMO) هستند را اخیرا معرفی کرده است .در خصوص فراهم آوری اعضا از اهداکنندگان بدون ضربان قلب، ملاحظات اخلاقی زیادی وجود دارد که هم شامل دهنده و هم شامل گیرنده پیوند می باشد، از این رو با توجه به اینکه شرایط بالینی دهنده مرگ مغزی در بعضی مواقع بسیار ناپایدار است، پیش از اهدای عضو ممکن است قلب دچار ایست شود. در این موارد امکان برداشت عضو پس از بروز وضعیت مرگ قلبی در دهنده ای که مرگ مغزی بوده، وجود دارد.

نتیجه گیری:

 لازم است ملاحظات اخلاقی لازم در خصوص اهدای عضو از موارد مرگ قلبی تدوین و قوانین لازم تصویب گردد.