تاثیر وضعیت مفصل ران بر شاخص های ایزوکینتیک دینامومتری مفصل زانو در ورزشکاران فوتبال و دومیدانی
روش مرسوم اندازه گیری قدرت عضلانی جهت تخمین آسیب های ورزشی اندام تحتانی در ورزشکاران و نیز طراحی پروتکل های پیشگیری از آسیب، روش دینامومتری می باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر وضعیت مفصل ران بر شاخص های دینامومتری مفصل زانو در ورزشکاران فوتبال و دومیدانی بود.
44 ورزشکار مرد (فوتبال=22 و دومیدانی=22) با نمونه گیری غیراحتمالی ساده وارد این مطالعه توصیفی-تحلیلی شدند. شاخص های دینامومتری مفصل زانو شامل حداکثر گشتاورهای فلکسوری و اکستانسوری، طول بهینه، زاویه کراس اور و نسبت های تعادل عملکرد عضلانی در سرعت 60 درجه بر ثانیه و در دو وضعیت نشسته و خوابیده (با توجه وضعیت مفصل ران) در دو گروه ارزیابی و با یکدیگر مقایسه شدند. این مطالعه در آزمایشگاه بیومکانیک دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تبریز (از مهر 1398 تا مهر 1399) اجرا شد.
یافته ها:
اثر متقابل گروه و وضعیت مفصل ران در شاخص ها معنادار نشد (05/0<P). میزان گشتاور کانسنتریک و اکسنتریک اکستانسوری و فلکسوری و نسبت مرسوم فلکسوری به اکستانسوری در وضعیت نشسته به صورت معناداری بیشتر از وضعیت خوابیده بود. طول بهینه فلکسوری در وضعیت خوابیده بیشتر از نشسته و زاویه کراس اور در وضعیت خوابیده کمتر از وضعیت نشسته بود (05/0>P). وضعیت مفصل ران بر روی نسبت عملکردی فلکسوری به اکستانسوری تاثیری نداشت (05/0<P). شاخص های دینامومتری بین دو گروه فوتبال و دومیدانی نیز با یکدیگر تفاوت معناداری نداشتند (05/0<P).
نتیجه گیری:
یافته های مطالعه حاضر اهمیت وضعیت دهی مفصل ران را در اندازه گیری قدرت عضلانی مفصل زانو در ورزشکاران فوتبال و دومیدانی نشان می دهد که می تواند بر طراحی تمرینات تقویتی در ورزشکاران و تخمین میزان آسیب های ورزشی اثرگذار باشد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.