تروما و بهبودی در رمان «ستاره ی نقره ای» اثر ژانت والز

در دهه ی 1990 اولین موج نظریات تروما با هدف گسترش مرز های مطالعاتی از روانشناسی به دیگر زمینه ها، از جمله نظریه های ادبی و ادبیات، ایجاد شد. ژانت والز (1960-)، نویسنده و روزنامه نگار آمریکایی، در رمان های خود درباره ی مقاومت در برابر ناملایمات زندگی می نویسد. علی رغم بررسی های متعددی که بر روی رمان شناخته شده ی او،  «قصر شیشه ای» (2005) صورت گرفته، دیگر رمان وی، «ستاره ی نقره ای» (2013)، از زمان انتشار خود در پژوهش ها نادیده گرفته شده است. از این رو این مطالعه، آسیب های روحی و فرایند بهبودی دو شخصیت اصلی «ستاره ی نقره ای» را مورد بررسی قرار می دهد. بدین منظور نظریه ترومای جودیث هرمن که بر روی علایم، تاثیرات و فرایند بهبود اختلال فشار روانی پس آسیبی متمرکز است، مورد استفاده قرار گرفته است. شارلوت و لیز به دنبال لحظات تروماتیکی که تجربه کرده اند سه علایم اصلی اختلال فشار روانی پس آسیبی را در خود نمایان می سازند. آنها همچنین به عنوان اولین تاثیر اختلال فشار روانی پس آسیبی، درحالیکه نیازمند حمایت از طرف دیگران برای بهبودی خود هستند، باعث گسستگی خود از دیگران و جامعه می شوند. بنابراین این مطالعه استدلال می کند که والز وجود حمایت اجتماعی را به عنوان تاثیرگذارترین عنصر در فرایند بهبود اختلال فشار روانی پس آسیبی نشان می دهد. نتایج نشان می دهند که فرایند بهبود با توجه به حمایتی که هر یک از شخصیت ها دریافت می کنند متفاوت است. شارلوت بدون دریافت حمایت کافی از دیگران قادر به پیشرفت در فرایند بهبود نیست. درحالیکه لیز با دریافت حمایت کافی برای ایجاد حس امنیت در این فرایند پیشروی می کند.