مروری بر مدیریت پایدار علف های هرز در سویا

مدیریت علف های هرز یک عنصر اساسی در تولید موفق گیاه زراعی است. در سال های اخیر افزایش تصاعدی در جمعیت انسانی و تغییرات شدید در اقلیم و تکنیک های تولید، سیستم های تولید محصول را تشدید کرده و آلودگی علف های هرز را افزایش داده است. تکامل مقاومت به علف کش ها در تعداد زیادی از گونه های علف های هرز در سراسر جهان وضعیت را بیش از پیش تشدید کرده است. این شرایط نیازمند ابزارهای مدیریت پایدار علف های هرز است که می تواند به طور موثر برای دستیابی به عملکردهای مناسب گیاه زراعی بدون تاثیر منفی بر محیط و خدمات زیست بوم استفاده شود. برخی از روش های مرسوم کنترل علف های هرز، از جمله استفاده از اقدامات پیشگیرانه، خاک ورزی و کنترل مکانیکی، رقابت گیاه زراعی، پوشش خاک، تناوب های گیاه زراعی و تنوع محصول، هنوز موثر و سازگار با محیط زیست هستند. با توجه به ماهیت جوامع علف های هرز، هیچ تاکتیک واحدی (منفردی) برای مدیریت علف های هرز اثبات نشده است که "گلوله جادویی" برای از بین بردن مشکلات علف های هرز باشد، اما درک بهتر مکانیسم های اساسی که بر موفقیت یا شکست علف های هرز در زیست بوم های زراعی تاثیر می گذارند، بیشتر به نفع توسعه و اتخاذ سیستم های مدیریت پایدار علف های هرز برای محصولات کشاورزی خواهد بود. اگرچه روش های کنترل زراعی و فیزیکی علف های هرز مبتنی بر محیط زیست، پتانسیل زیادی برای مدیریت پایدار علف های هرز دارند، علف کش ها را نمی توان به طور کامل کنار گذاشت. در واقع علف کش ها می توانند ابزار موثری در بسته لوازم مدیریت تلفیقی علف های هرز باشند. با این حال راهبردهای مدیریت تلفیقی واقعی علف های هرز باید تعادلی بین گزینه های شیمیایی و غیرشیمیایی داشته باشد که می تواند به طور عاقلانه به منظور دستیابی به کنترل معقول علف های هرز مورد استفاده قرار گیرد.  مدیریت پایدار علف های هرز یک هدف دست یافتنی است به شرطی که برای تنوع بخشیدن به مدیریت تلاش شود. در این مقاله رایج ترین راهبردهای مرسوم مدیریت علف های هرز سویا از منظر پایداری مورد بررسی قرار خواهند گرفت.