بررسی تطبیقی ضرورت همگرایی مصلحت گرایانه فقهی مجازات های بدنی در حقوق کیفری ایران و دیگر کشورهای اسلامی با حقوق بین الملل

امروزه شاهد برخی تهاجمات سیاسی و رسانه ای از سوی جهان غرب هستیم که در پی مخدوش نشان دادن شریعت اسلامی هستند، یکی از این موارد، بحث مجازات های بدنی در حوزه حقوق کیفری است که حساسیت های نسبتا بالایی نسبت به آن وجود دارد. علت اصلی این حساسیت ها نیز به این مسیله برمی گردد که ریشه برخی از این مجازات ها فقه و شرع است، پس فرصت را مناسب می بینند به بهانه بحث های حقوق بشری و عدم همگرایی این مجازات ها با اسناد بین المللی به اصل دین حمله می کنند. در این مقاله پی یافتن پاسخی برای این سوال هستیم که آیا امکان سنجی همگرایی نظام حقوق کیفری در حیطه برخی مجازات های بدنی در راستای همسوسازی با مقررات حقوق بین الملل بر اساس قاعده مصلحت فقهی وجود دارد؟ به نظر می رسد با شناختی که از مقاصد برخی از معارضان به صورت اجمالی به دست آمده است باید گفت بحث های حقوق بشری و اسناد بین المللی وسیله ای نه برای دفاع از حقوق واقعی بشر بلکه استانداردی دوگانه برای رسیدن به اهداف پشت پرده است که با مصلحت گرایی، شناخت دقیق از زمان و مکان و بازبینی فقهی در برخی مجازات های بدنی از طریق تمهیداتی همچون تعطیلی موقت...می توان چنین معارضینی را ازلحاظ تیوریک خلع سلاح کرد.