واکاوی منتورینگ آکادمیک به منظور اشتغال پذیری دانشجویان رشته مدیریت

بسیاری از پژوهش های صورت گرفته درزمینه اشتغال پذیری نشان می دهند که علی رغم گسترش قارچ گونه دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی کیفیت دوره های آموزشی پیشرفت قابل توجهی نداشته اند. این امر موجب شده است تا اشتغال ناقص در میان دانش آموختگان افزایش یافته و نیروی انسانی کارآمد و آماده به کار نیز کاهش یابد. بر همین اساس یکی از راهبرد های موفق و با پیشینه ای قوی در حوزه آموزش و توسعه مهارت ها و شایستگی های دانشجویان، به کارگیری سیستم منتورینگ آکادمیک بوده است. این پژوهش با هدف واکاوی منتورینگ آکادمیک به منظور اشتغال پذیری دانشجویان رشته مدیریت انجام شده است. جامعه آماری پژوهش کلیه اساتید و کارشناسانی را پوشش می داد که از منتورینگ آکادمیک اطلاع داشتند. در ادامه به روش نمونه گیری گلوله برفی و تا رسیدن به اشباع نظری با تعداد 16 نفر از آن ها مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام شد. اعتبار یافته ها با روش تطبیق توسط اعضا و بررسی همکار مورد تایید قرار گرفت. جهت تجزیه وتحلیل داده ها نیز از مراحل سه گانه کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری انتخابی اشتراوس و کوربین (1998) استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد، 45 مفهوم و 18 مقوله طی مراحل سه گانه تحلیل داده ها احصاء و در قالب مدل پارادایمی قرار گرفت. مقوله های احصاء شده عبارت اند از:1. منتورینگ آکادمیک اشتغال پذیری دانشجویان رشته مدیریت 2. عوامل درون سازمانی 3. عوامل میان سازمانی 4. عوامل فردی 5. هدف گذاری کلان 6. تیوری بودن دروس 7. عدم به کارگیری اساتید متخصص صنعتی 8. توازن بین بازار کار و پذیرش دانشجو 9. نگرش به اشتغال دانشجویان 10. برنامه درسی 11. توانمندسازی عملی دانشجویان 12. طراحی سیستم نظارت و ارزیابی 13. صنعت محوری 14. طراحی نظام جذب منابع 15. اشتغال زایی 16. محیط یادگیری هوشمند 17. کاهش هزینه ها 18. بهبود سلامت روان شناختی دانشجویان. این مقوله ها به ترتیبی که ذکر شد در قالب عناصر شرایط علی (3)، پدیده اصلی (منتورینگ آکادمیک اشتغال پذیری دانشجویان رشته مدیریت)، شرایط زمینه ای (3)، شرایط مداخله گر (2)، راهبردها (4)، پیامدها (4) جای گرفتند. یافته های پژوهش نشان می دهد منتورینگ آکادمیک در قالب برنامه ای مدون می تواند موجب توسعه شایستگی ها و مهارت های دانشجویان شود و نیاز صنایع را به نیروی انسانی کارآزموده را فراهم ساخته و موجبات اصلاح زیرساخت های آموزشی و پژوهشی را به وسیله ایجاد همکاری آموزشی میان دانشگاه ها و صنایع فراهم سازد.