تجارب جهانی در طرح توسعه فردی

امروزه یادگیری بعد از فارغ التحصیلی نه تنها متوقف نمی شود بلکه به عنوان نقطه شروع توسعه نیروی انسانی در شغل محسوب می گردد که در این راستا یکی از ابزارهای تقویت یادگیری در حرفه افراد، طرح توسعه فردی است. در واقع این طرح یک ابزار کاربردی و برنامه زمان بندی شده مکتوب در جهت برآورده شدن نیازهای حرفه ای کارکنان در راستای اهداف سازمان و شغل خویش بیان گردیده است. اگرچه کاربرد این ابزار بسیار متداول است، با این حال در راستای آشنایی هرچه بیشتر پژوهش گران با نتایج گوناگون تحقیقات متعدد جهانی در زمینه اجرای آن، مطالعه هدفمندی صورت نگرفته است. لذا هدف از این مطالعه، بررسی یافته های پژوهش های جهانی در زمینه اجرای طرح توسعه فردی و میزان اثربخشی آن در سازمان هاست. نتایج بررسی مجموعا 23 پژوهش خارجی و داخلی حاکی از آن است که اکثر آنها اثربخشی قابل توجه اجرای این طرح را بر توسعه دانش، بهبود مهارت های حرفه ای و عملکرد کارکنان، ترغیب واکنش حرفه ایی و ارتقای قابلیت استخدامی افراد مورد تاکید قرار داده اند. در نقطه مقابل،  نتایج برخی پژوهش ها نیز ماهیت فردی بودن این طرح را موجب غفلت از راهبردهای کلان سازمانی دانسته، عدم انگیزه بخشی و ترغیب شیوه بازخوردی، عدم اثرگذاری بر اقدامات حرفه ایی در محل کار، تاکید بر ماهیت زینتی این طرح و کاربرد غیرواقعی آن را مطرح نموده اند. در پاره ای دیگر از پژوهش ها، برخورداری از پشتیبانی کافی به منظور اجرای طرح، نوع محیط یادگیری سازمانی، توجه به تیم های کاری، سبک رهبری، تمرکززدایی و نیز حمایت از راهنما یا مربی پشتیبان در نقش هدایت کننده نیز عوامل و شرایط اثربخشی اجرای این طرح عنوان شده اند.