اثرات تنش کمبود آب روی واکنش های فیزیولوژیک و زراعی شش ژنوتیپ گلرنگ متحمل به شوری (Carthamus tinctorius L.)

اهداف مطالعه شناسایی اثرات کمبود آب روی بازتاب های فیزیولوژیک و زراعی ارقام متحمل به شوری گلرنگ و معرفی شاخص های گزینش ژنوتیپ های متحمل به خشکی بودند. آزمایش به صورت کرت های خرد شده بر پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در اراضی شور (7/6 دسی زیمنس بر متر) با بافت خاک لوم رسی در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجان شرقی طی سال زراعی  97-1396 اجرا گردید. فاکتور اصلی خشکی با دو سطح: بدون تنش و تنش از گل دهی تا رسیدگی دانه و فاکتور فرعی شش ژنوتیپ متحمل به شوری گلرنگ شامل: پدیده، گل مهر، مکزیک 14، مکزیک 248، مکزیک 295 و پرنیان بودند. شاخص های مقدار نسبی آب برگ (RWC)، هدایت روزنه، کلروفیل برگ و تعداد دانه در طبق، درصد روغن، عملکرد دانه و روغن در اثر تنش خشکی کاهش و دمای برگ افزایش معنی دار (به ترتیب 5 و یک درصد برای تعداد دانه در طبق و سایر صفات) نشان دادند. مقادیر آنها به جز دمای برگ بین ژنوتیپ ها تفاوت معنی دار داشت. همبستگی بین این شاخص ها با عملکرد دانه و روغن معنی دار (به ترتیب 5 و یک درصد برای کلروفیل و سایر صفات) بود. بنابراین شاخص های RWC، هدایت روزنه و کلروفیل برگ می توانند برای گزینش ژنوتیپ های متحمل به خشکی گلرنگ به کار روند. وجود همبستگی مثبت و معنی دار بین تعداد طبق در بوته و تعداد دانه در طبق با عملکرد دانه و روغن، نشان دهنده نقش برجسته آنها در محصول دهی بود. ژنوتیپ های مورد مطالعه به جز پرنیان با کسب عملکرد دانه و روغن بالاتر، برای کشت در اراضی شور مناسب تشخیص داده شدند.