بررسی مدل تمایل به برقراری ارتباط براساس عزم و خود آرمانی زبان دوم در میان فراگیران فارسی به عنوان زبان خارجی

به دلیل نقش کلیدی آن در بهبود توانش ارتباطی فراگیران، تمایل به برقراری ارتباط در حوزه ی فراگیری زبان دوم، موردتوجه ویژه ای بوده است. در این راستا، تحقیقات زیادی عوامل اثرگذار بر تمایل به برقراری ارتباط در موقعیت های انگلیسی به عنوان زبان خارجی را مورد بررسی قرار داده اند. با این وجود، این سازه، برروی فراگیران زبان های خارجی دیگر مورد توجه زیادی قرار نگرفته است. به عنوان تلاشی برای شفاف سازی این حیطه تحقیقاتی، پژوهش حاضر به بررسی تاثیرات عزم و خود آرمانی زبان دوم به عنوان عوامل پیش بینی کننده ی تمایل به برقرای ارتباط در میان فراگیران فارسی به عنوان زبان خارجی پرداخت. بدین منظور، تعداد 153 فراگیر فارسی به عنوان زبان خارجی، از میان دانشجویان بین الملل دانشگاه کردستان، به مثابه ی شرکت کننده، انتخاب شدند. جمع آوری داده ها با پخش سه پرسشنامه ی تمایل به برقراری ارتباط، عزم، و خود آرمانی زبان دوم، انجام شد. برای تحلیل داده ها و بررسی مدل ساختاری، از روش مدل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج این تحلیل ها بیانگر این بود که هرچند هردو متغیر به طور معناداری بر تمایل به برقراری ارتباط اثرگذار بودند، تاثیر منحصربه فرد خود آرمانی زبان دوم، در میان فراگیران فارسی به عنوان زبان خارجی، بیشتر از عزم بود. در پایان، پیامدهای این یافته ها موردبحث قرار گرفت. نتایج این تحلیل ها بیانگر این بود که هرچند هردو متغیر به طور معناداری بر تمایل به برقراری ارتباط اثرگذار بودند، تاثیر منحصربه فرد خود آرمانی زبان دوم، در میان فراگیران فارسی به عنوان زبان خارجی، بیشتر از عزم بود. در پایان، پیامدهای این یافته ها موردبحث قرار گرفت.