تعیین حداکثر و حداقل غلظت مجاز سولفات روی در ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) با تاکید بر آسیب شناسی بافتی

هدف از مطالعه حاضر تعیین حداکثر و حداقل غلظت مجاز سولفات روی در ماهی قزل آلای رنگین کمان با تاکید بر آسیب شناسی بافتی در مدت 96 ساعت (زمستان 1399) در آزمایشگاه آبزی پروری دانشگاه گنبدکاووس اجرا شد. از نمک سولفات روی جهت سمیت روی در آزمایشات استفاده شد. ماهی قزل آلای رنگین کمان با سایز 1/31±6/18 گرم انتخاب شدند. غلظت کشنده سولفات روی برای ماهی قزل آلای رنگین کمان در مدت 96 ساعت برابر 21 میلی گرم در لیتر به دست آمد. بر اساس شیب خط رگرسیون و منحنی درصد تلفات ماهی در غلظت های مختلف مورد استفاده برای ماهی قزل آلای رنگین کمان غلظت نیمه کشنده برابر 11/54 میلی گرم در لیتر به دست آمد. به هرحال نتایج حاصل از سمیت حاد سولفات روی نشان داد، نرخ مرگ و میر به طور مستقیم وابسته به غلظت های استفاده شده از سولفات روی، در حالی که در گروه شاهد مرگ و میری مشاهده نشد. در گروه شاهد تغییرات رفتاری خاصی در طول آزمایشات دیده نشد. نتایج حاضر نشان داد، عمومی ترین ضایعات رخ داده شده در آبشش ماهیانی که در معرض غلظت کشنده روی قرار داشتند شامل هایپرپلازی، خون ریزی، پرخونی، ادم و اتساع لاملاهای ثانویه بود. به طورکلی نتایج چنین آزمایشاتی جهت ارزیابی ریسک اکولوژیک بسیار مفید است.