تاثیر سطوح مختلف مازاد تغذیه ای ویتامین D3 و اسید گوانیدینو استیک بر عملکرد، خصوصیات لاشه، برخی شاخص های فیزیولوژیکی و رفتار جوجه های گوشتی متاثر از تنش اسیدوز لاکتیک

اسیدوز لاکتیک در نتیجه هیپوکسی و رشد سریع جوجه های گوشتی بروز می کند و می تواند به عنوان یک تنش فیزیولوژیکی مطرح شود. در دو آزمایش جداگانه تاثیر سطوح مازاد تغذیه ه ای ویتامین D3 و اسید گوانیدینواستیک بر عملکرد، وزن نسبی اندام ها، برخی شاخص های فیزیولوژیکی و رفتاری در جوجه های گوشتی تحت تنش اسیدوز لاکتیک بررسی شد.

در هر دو آزمایش تعداد 144 قطعه جوجه گوشتی سویه راس- 308 به ترتیب، برای مطالعه تاثیر ویتامین D3 در سطوح صفر (کنترل منفی و کنترل مثبت)، 20000، 30000، 40000 و  IU50000 به صورت تزریق زیرجلدی در دوره رشد در سن 21 تا 29 روزگی و اسید گوانیدینواستیک در سطوح صفر، 0/6، 1/2، 1/8، 2/4 و g/kg 3 خوراک در دوره پایانی در سن 32 تا40 روزگی در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و شش پرنده در هر تکرار استفاده شد.

در آزمایش اول، غلظت لیپیدهای کبدی در پرندگان دریافت کننده IU 50000 ویتامین D3 در مقایسه با پرندگان کنترل منفی و پرندگان دریافت کننده IU 30000 ویتامین D3، به ترتیب، 21/79 و 19/16 درصد کمتر بود (0/05>p). در آزمایش دوم، درصد زنده مانی پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی 1/8 وg  3 اسید گوانیدینواستیک در مقایسه با پرندگان دریافت کننده 0/6 وg  1/2 اسید گوانیدینواستیک بالاتر بود (0/05>p). فراوانی فراسنجه های رفتاری تحت تاثیر تزریق ویتامین D3 و همچنین سطوح جیره ای اسید گوانیدینواستیک قرار گرفت (0/05>p).

نتایج نشان می دهند تزریق زیرجلدی ویتامین D3 در سطح  IU 50000 و افزودن اسید گوانیدینواستیک به جیره غذایی در سطح g/kg 1/8 تاثیرات مثبتی بر تعدیل تنش فیزیولوژیکی ناشی از تزریق اسید لاکتیک در جوجه های گوشتی دارد.