تبیین چرایی اسلامی سازی علوم انسانی، از منظر فقه اسلامی

دینی کردن علم و بحث از «علم دینی» محل گفت وگوهای فراوان بوده و دیدگاه های مختلف اقلی و اکثری در آن وجود دارد. مهم ترین عرصه علم دینی مطرح در بین صاحب نظران عرصه علوم انسانی است. علوم انسانی دانش هایی است ناظر به حالات، شیون و رفتارهای فردی و اجتماعی انسان. دستیابی به علوم انسانی اسلامی در مهندسی تمدن اسلامی از جایگاه ویژه ای برخوردار است. هدف اصلی این مقاله بررسی ادله چرایی «اسلامی سازی علوم انسانی» از منظر فقه اسلامی است. این پژوهش از روش شناسی اجتهادی در استنباط حکم از ادله قرآنی و روایی بهره می گیرد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که سه قاعده نفی سبیل (حفظ استقلال و خودکفایی جامعه مسلمین)، اعانه بر «بر» و ممنوعیت اخذ علوم از غیر اهل بیت را می توان به عنوان برخی از مهمترین ادله فقهی «اسلامی سازی علوم انسانی» بیان نمود و جمع بندی حاصل از این ادله بر لزوم تولید علوم انسانی اسلامی دلالت دارد.