واکنش عملکرد و اجزای عملکرد پنبه به تعدیل کننده های تنش در شرایط شور در تاریخ کاشت رایج و تاخیری

امروزه استفاده از تعدیل کننده های تنش به عنوان یک راه کار مفید و کم هزینه برای کاهش اثرات تنش های محیطی مورد توجه پژوهش گران قرار گرفته است. به منظور بررسی اثر نوع تعدیل کننده مصرفی بر عملکرد و اجزای عملکرد پنبه در شرایط شور در دو تاریخ کشت متفاوت، آزمایشی به صورت کرت های یک بار خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دانشگاه آزاد اسلامی واحد سبزوار در دو سال 1397 و 1398 انجام شد. فاکتورهای موردبررسی تاریخ کاشت (کشت رایج و تاخیری) به عنوان کرت اصلی و نوع تعدیل کننده تنش (شاهد، سالیسیلیک‏ اسید mM4 و 2، گلایسین بتایین mM 100 و 50 و سدیم نیتروپروساید μM 200 و 100) به عنوان کرت فرعی بودند. بالاترین تعداد غوزه در بوته در سال اول با محلول پاشی سالیسیلیک‏ اسید mM2 (1/10) و در سال دوم با محلول پاشی سالیسیلیک‏ اسید mM4 (58/7) به دست آمد. درحالی که در کشت رایج محلول پاشی با سالیسیلیک‏ اسید mM4 سبب افزایش عملکرد وش (6/45 درصد) شد، اما در کشت تاخیری عملکرد وش واکنشی به نوع تعدیل کننده نشان نداد. در سال اول محلول پاشی با سدیم نیتروپروساید μM100 هم در کشت رایج و هم در کشت تاخیری بالاترین عملکرد الیاف را داشت، اما در سال دوم محلول پاشی با سالیسیلیک‏ اسید mM2 عملکرد الیاف بیش تری را تولید کرد. در مجموع نتایج این آزمایش نشان داد بیش ترین عملکرد وش در پنبه در شرایط شور در کشت رایج و محلول پاشی سالیسیلیک‏ اسید mM4 به دست می آید.