تاثیر تنش خشکی بر برخی ویژگی های مرفوفیزیولوژیک و عملکرد گلرنگ (.Carthamus tinctorious L) در پاسخ به کاربرد پتاسیم

به منظور ارزیابی تاثیر تنش خشکی و کاربرد پتاسیم بر عملکرد و ویژگی های مرفوفیزیولوژیک گلرنگ (گلدشت) تحت شرایط آبیاری با آب شور (6 دسی زیمنس بر متر)، آزمایشی به صورت کرت های خردشده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی شهرستان زهک در سال زراعی 98-1397 اجرا شد. تنش خشکی به عنوان کرت اصلی در سه سطح 45 (شاهد)، 65 و 85 درصد تخلیه مجاز رطوبتی و مصرف پتاسیم به عنوان کرت فرعی در چهار سطح صفر، 75، 150 و 225 کیلوگرم در هکتار بودند. نتایج نشان داد که تنش خشکی سبب کاهش معنی دار ارتفاع بوته، تعداد طبق در بوته، تعداد دانه در طبق، عملکرد دانه و بیولوژیک و محتوای نسبی آب برگ شد، اما با کاربرد پتاسیم ویژگی های فوق روند افزایشی معنی داری داشتند. عملکرد دانه در تیمار آبیاری پس از 45 درصد تخلیه رطوبتی (شاهد) نسبت به آبیاری پس از 85 درصد تخلیه رطوبتی 32/42 درصد افزایش داشت. تاثیر برهم کنش تنش خشکی و کود پتاسیم بر تعداد شاخه در بوته، وزن هزاردانه، شاخص کلروفیل برگ (SPAD)، محتوای کربوهیدرات های محلول و درصد روغن دانه معنی دار شد و بیش ترین میزان آن ها از تیمار آبیاری پس از 45 درصد تخلیه رطوبتی با کاربرد 225 کیلوگرم پتاسیم در هکتار حاصل شد.