اثربخشی درمان شناختی رفتاری و مصاحبه انگیزشی بر علایم حساسیت اضطرابی در زنان مطلقه

طلاق یکی از مهمترین پدیده های اجتماعی محسوب می شود که به عوامل متعددی بستگی دارد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری و مصاحبه انگیزشی برعلایم حساسیت اضطرابی در زنان مطلقه بود.

پژوهش حاضر یک مطالعه مداخله ای نیمه تجربی بود. جامعه آماری 260 نفر از زنان مطلقه 20 تا 50 سال در شهرستان خمین بودند. 60 نفر از زنان مذکور براساس معیارهای ورود انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه درمان شناختی رفتاری، درمان مصاحبه انگیزشی و گروه شاهد تقسیم شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه حساسیت به اضطراب ریس و پترسون بود. برای گروه های آزمایش، جلسات درمان به تعداد 12 جلسه 75 دقیقه ای برگزار شد. قبل از انجام مداخلات و در پایان مطالعه افراد در تمام گروه ها، پرسشنامه حساسیت به اضطراب را پر کردند. داده ها به کمک نرم افزار SPSS نسخه 25 و با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

در مقایسه میانگین نمره متغیر حساسیت اضطرابی بین سه گروه درمان شناختی رفتاری، مصاحبه انگیزشی و گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود داشت (0/05>p). همچنین در مقایسه تک به تک گروه های درمان شناختی رفتاری و درمان مصاحبه انگیزشی با گروه کنترل در مرحله پس آزمون اختلاف معنی داری وجود داشت (0/05>p).

یافته ها حاکی از آن است که روش های درمان شناختی رفتاری و مصاحبه انگیزشی بر کاهش میزان حساسیت اضطرابی در زنان مطلقه موثر هستند. پیشنهاد می شود در کنار سایر مداخلات روانشناختی و دارویی، از این دو روش به منظور کاهش حساسیت اضطرابی در زنان مطلقه به عنوان یک مداخله بالینی استفاده گردد.