تعیین اندازه اثر الگوهای ارتباطی و سبک های هویت بر رضایت زناشویی با واسطه گری تاب آوری

 در همه مراحل تکوین خانواده، زن و مرد خرده‌نظام اصلی هستند و عوامل متعددی همچون الگوهای ارتباطی، سبک‌های هویت و تاب‌آوری در رضایت زناشویی آنان نقش دارد. هدف این پژوهش، تعیین اندازه اثر الگوهای ارتباطی و سبک‌های هویت بر رضایت زناشویی با واسطه‌گری تاب‌آوری بود.

روش‌بررسی: 

در این مطالعه همبستگی، جامعه آماری پژوهش را مردان و زنان متاهل مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره و خدمات روان‌شناختی شهر تهران در سال 1398 تشکیل دادند که از میان آن‌ها 302 نفر واجد شرایط وارد پژوهش شدند. ابزارهای استفاده‌شده شامل مقیاس رضایت زناشویی انریچ (فاورز و السون، 1993)، پرسش‌نامه الگوهای ارتباطی (کریستنسن و سالاوی، 1984)، پرسش‌نامه سبک‌های هویت-3 (برزونسکی، 1992) و مقیاس تاب‌آوری کانر-دیویدسون (کانر و دیویدسون، 2003) بود. به‌منظور تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و روش تحلیل مسیر و نرم‌افزارهای SPSS و AMOS در سطح معناداری 0٫05 استفاده شد. 

یافته‌ها: 

نتایج نشان داد، اثر کل سبک هویت اطلاعاتی (0٫001=p، 0٫497=β)، الگوی ارتباطی ناکارآمد (0٫009=p، 0٫062-=β) و الگوی ارتباطی سازنده (0٫001=p، 0٫584=β) بر رضایت زناشویی معنادار بود. الگوی ارتباطی سازنده (0٫008=p، 0٫215=β) و سبک هویت اطلاعاتی (0٫001=p، 0٫371=β) به‌واسطه تاب‌آوری بر رضایت زناشویی اثر غیرمستقیم داشتند. همچنین الگوی ارتباطی ناکارآمد به‌واسطه تاب‌آوری بر رضایت زناشویی دارای اثر غیرمستقیم بود (0٫001=p، 0٫334-=β). مدل مفروض با داده‌های گردآوری‌شده برازش داشت (0٫971=AGFI، 0٫033=RMSEA).

نتیجه‌گیری:

 براساس یافته‌های این پژوهش، الگوهای ارتباطی سازنده و ناکارآمد و سبک هویت اطلاعاتی به‌واسطه تاب‌آوری بر رضایت زناشویی اثر دارند.