بررسی پروفایل متابولیک در زمان جفت گیری، آبستنی و اوایل شیرواری در میش های نژاد کبوده شیراز

این مطالعه با هدف بررسی وضعیت تعادل انرژی در دوران جفت گیری، آبستنی و پس از بره زایی و ارتباط آن با پیامدهای تولیدمثلی در گوسفند کبوده شیراز انجام شد.  30 راس میش کبوده شیراز سالم که در شرایط صنعتی نگهداری شده بودند به طور تصادفی انتخاب شدند.  در طول بره زایی، میش ها از نظر میزان تکثیر و همچنین سقط جنین و وزن بره ها در بدو تولد بررسی شدند.  خون گیری در طول جفت گیری، در دو تا چهار هفته آخر بارداری و یک تا دو هفته پس از زایمان انجام شد.  سطح سرمی فاکتور رشد شبه انسولین 1(IGF-1)، انسولین، اسیدهای چرب غیر استریفیه (NEFA) و اسید بتا هیدروکسی بوتیریک (BHBA) و پروژسترون مورد ارزیابی قرار گرفت.  افزایش قابل توجهی در سطح IGF-1 در اواخر آبستنی در مقایسه با اوایل شیرواری مشاهده شد.  علاوه بر این، غلظت BHBA در دوران آبستنی و پس از زایمان نسبت به زمان جفت گیری به طور معنی داری افزایش یافت.  حداکثر غلظت BHBA و NEFA در پایان آبستنی و پس از زایمان به ترتیب در آبستنی های دوقلو و تک قلو بود.  علاوه بر این، بالاترین غلظت BHBA با کمترین BCS میش همراه بود.  همچنین بین وزن بره و NEFA، BHBA و پروژسترون همبستگی مستقیم و معنی داری وجود داشت.  در نتیجه، شاخص های سرمی تعادل انرژی، به ویژه انسولین و BHBA، تا حد زیادی تحت تاثیر مراحل تولید مثلی، به ویژه آبستنی و تعداد بره ها در میش های کبوده شیراز قرار دارند.  شناسایی دقیق این تغییرات در تشخیص شرایط غیرطبیعی و اختلالات متابولیکی و تغذیه ای در این نژاد ضروری است.