رسانه مطلوب دینی از دیدگاه فقه مقارن

بررسی عملکرد رسانه هایی که در حال حاضر با عنوان دینی شناخته می شود، نشان دهنده گونه ای پراکندگی و هرج و مرج در شیوه ارایه معارف اسلامی بوده و مشاهده نتایج اقدامات انجام گرفته در راستای بهبود وضعیت کنونی، حاکی از آن است که عملا هیچ یک از این اقدامات در ارایه تعریفی واحد و شاخص از رسانه مطلوب دینی، شناخت دقیق ماهیت آن و بالاخره صدور احکام عملی مناسب فقهی و تدوین فقه رسانه متناسب با آن موثر نبوده و در بهترین حالت، تنها به ایجاد الزامی در پذیرش و پیروی از فتوایی واحد در عرصه های گوناگون فقه مقارن از جمله مسایل رسانه ای انجامیده است. علت اصلی بروز چنین مشکلاتی، خلط در شناخت ماهیت و مفهوم رسانه و عدم توجه به رابطه میان دو واژه مهم «إعلام» و «دعوه» بوده است. هدف از تحقیق پیش رو که به روش توصیفی-تحلیلی انجام شده، یافتن پاسخهای مناسب برای سوالات «شاخص مطلوبیت رسانه دینی چیست و به چه روش به دست می آید؟»، «دستاورد فقهای مذاهب اسلامی در باب این مسیله چه بوده؟» و «آیا عملا دستاوردی حاصل شده یا خیر؟» است. این پژوهش برای پرسشهای بالا به پاسخهای ذیل دست یافت: 1. تبیین رابطه میان دو واژه «إعلام» و «دعوه» و انواع دیدگاه های مرتبط با آن جهت شناخت ماهیت رسانه دینی و سپس بیان مطلوبیت آن، ضروری است؛ 2. قضایای صادره در زمینه رسانه دینی توسط محققان و فقها، مبتنی بر یکی از همین دیدگاه های موجود است؛ 3. لازم است پیش از صدور احکام و فتاوای فقهی، تعریفی مشخص و واحد از رسانه دینی استخراج گردد.