بررسی هم افزایی داروی فلورویوراسیل و هارمین در القای آپوپتوز رده سلولی AsPC-1 و بیان ژن های آپوپتوتیک

سرطان پانکراس یکی از کشنده ترین سرطان های مربوط به سیستم دستگاه گوارش در جهان محسوب می شود. با توجه به افزایش مقاومت سلول های سرطانی به شیمی درمانی و عوارض جانبی آن، نیاز به داروهایی با عوارض جانبی کمتر و همچنین دارای منشا طبیعی احساس می شود. 

در این تحقیق تجربی به بررسی اثر هارمین و استفاده توام آن با فلورویوراسیل برای القای آپوپتوز در سلول های سرطانی پانکراس، رده سلولی AsPC-1 پرداخته شد. برای مطالعه اثرات سایتوتوکسیک از روش رنگ سنجی و سمیت سلولی برای بررسی تعیین نوع مرگ سلولی از روش رنگ آمیزی (4,6-Diamidino-2-phenylindole dihydrocholoride) DAPI  و تست   Annexin V/ PI (Annexin-V Propidium Iodide) استفاده شد. میزان بیان ژن های آپوپتوزی P53, BAX, Caspase-3 و Caspase-9 با روش Real time-PCR اندازه گیری شد. داده ها با روش آماری (آزمون واریانس یک طرفه آنووا) در سطح معناداری 0/05

 یافته های حاصل از روش MTT نشان داد کاربرد توام هارمین با غلظت 20 میکروگرم بر میلی لیتر و فلورویوراسیل با دز 10 میکروگرم بر میلی لیتر سبب کاهش رشد (05/IC50, P<0) رده AsPC-1 شد. نتایج به دست آمده از رنگ آمیزی DAPI و تست انکسین القای آپوپتوز را در نمونه های تحت آزمایش نشان داد. همچنین نتایج تست ریل تایم نیز نشان داد بیان ژن های ،P53 کاسپاز 3،BAX  و کاسپاز 9 در گروه های آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش معنادار است.

نتایج نشان داد کاربرد هم زمان هارمین و فلورویوراسیل به دلیل داشتن سیتوتوکسیسیته بالا باعث القای آپوپتوز در سلول های سرطانی پانکراس و کاهش غلظت مصرفی داروی شیمی درمانی می شود. بنابراین می توان آن را به عنوان کاندیدایی جهت همراهی با داروی سرطان پیشنهاد کرد.