مقایسه استدلال اخلاقی پرستاران بخش های مراقبت ویژه و دانشجویان پرستاری در برخورد با معضلات اخلاقی

 پرورش مهارت‌های شناختی استدلال در دانشجویان یک ضرورت حیاتی است. پرستاران بخش‌های مراقبت ویژه با معضلات اخلاقی متعدد در بالین مواجه هستند. این پژوهش با هدف مقایسه استدلال اخلاقی پرستاران بخش‌های مراقبت ویژه و دانشجویان پرستاری در برخورد با معضلات اخلاقی انجام شد.

روش‌ها:

 این مطالعه توصیفی مقطعی در سال 1400با حضور 51 پرستار بخش‌های مراقبت ویژه و 51 دانشجوی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی گلستان با روش نمونه‌گیری تصادفی با تخصیص متناسب با حجم طبقه انجام شد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه استدلال اخلاقی کریشام(Crisham) ، جمع‌آوری شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تی مستقل در سطح معناداری 05/0 و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد.

 آزمون تی مستقل تفاوت معناداری بین میانگین نمره استدلال اخلاقی پرستاران (92/5±68/46 از مجموع 66 نمره) و دانشجویان (13/7±00/47) نشان نداد (405/0=P). کارورزان پرستاری میانگین نمره استدلال اخلاقی بیش‌تری از کارآموزان کسب کردند و این تفاوت از نظر آماری معنادار بود (019/0=P). بین جنسیت (032/0= P، 895/1t=)، وضعیت تاهل (026/0=P، 993/1t=) با میانگین نمره استدلال اخلاقی ارتباط معناداری مشاهده شد. بین نوع بخش، سابقه کار و میانگین نمره استدلال اخلاقی پرستاران ارتباط معناداری به دست نیامد. بین سن، جنسیت و وضعیت تاهل دانشجویان با میانگین نمره استدلال اخلاقی ارتباط معناداری نبود.

نتیجه‌گیری:

 میانگین نمره استدلال اخلاقی پرستاران و دانشجویان پرستاری تفاوت معناداری نداشت. ضروری است آموزش اصول اخلاقی، تناقض‌ها و سناریوهای اخلاقی به طور جدی‌تر، مستمر در دوران تحصیل، بدو ورود به کار و پس از آن به منظور بهبود استدلال اخلاقی صورت گیرد.