اثر عصاره گرده نخل، تستوسترون انانتات و تمرین مقاومتی بر پروتئین های عامل اتصالات محکم در بافت پروستات موش های صحرایی نر

با توجه به اثرات جانبی و افزایش استفاده از تستوسترون انانتات در بین ورزشکاران به خصوص ورزشکاران مقاومتی، یافتن ترکیبات جایگزین ضروری به نظر می رسد. مطالعه حاضر اثر عصاره گرده نخل، تستوسترون انانتات و تمرین مقاومتی را بر پروتیین های عامل اتصالات محکم در بافت پروستات موش های صحرایی نر بررسی کرد.

مواد و روش ها:

 36 سر موش صحرایی نر، به گروه های کنترل، تمرین مقاومتی، عصاره گرده نخل، تستوسترون انانتات، عصاره گرده نخل + تمرین مقاومتی و تستوسترون انانتات + تمرین مقاومتی تقسیم شدند. برنامه تمرین مقاومتی و سایر مداخلات شامل چهار هفته و هفته ای پنج روز بود. مداخلات عصاره گرده نخل و تستوسترون انانتات با دوزهای به ترتیب 100 و 2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن اعمال شدند. 48 ساعت پس از آخرین مداخله، حیوانات قربانی شدند و بافت پروستات برداشته شد. بافت منجمد برای اندازه گیری بیان ژن و پروتیین اوکلودین و نیز بیان ژن کلودین-1 به آزمایشگاه فرستاده شد. جهت آنالیز داده ها از تحلیل دوراهه واریانس استفاده گردید (سطح معناداری: 0/05<P).

تمرین، تستوسترون انانتات و گرده نخل، هرکدام به صورت مستقل موجب افزایش بیان ژن های کلودین-1، اوکلودین و همچنین افزایش بیان پروتیین اوکلودین بافت پروستات شدند. استفاده هم زمان از تمرین و تستوسترون / گرده نخل اثر هم افزایی نسبت به مداخله تستوسترون و گرده نخل به تنهایی بر بیان پروتیین اوکلودین پروستات داشت.

نتیجه گیری: 

به نظر می رسد گرده نخل و تستوسترون انانتات با یک الگوی مشابه بر متغیرهای پژوهش حاضر اثر گذاشته اند؛ بنابراین ممکن است استفاده از گرده نخل به عنوان جایگزینی طبیعی برای تستوسترون سنتتیک مطرح باشد.