اثربخشی ترکیبی رفتاردرمانی دیالکتیکی و طرحواره درمانی بر تنظیم هیجان و کاهش اضطراب

تجارب هیجانی در زمان نامناسب و مکان نامطلوب با شدت و دامنه غیرمنطقی، می توانند زمینه ساز ظهور و تداوم آسیب روانی به ویژه اضطراب شوند. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخله ترکیبی رفتاردرمانی دیالکتیکی و طرحواره درمانی در بهبود بیماران مبتلا به بی نظمی هیجان و اضطراب انجام شد.

مواد و روش ها:

 پژوهش حاضر از نوع طرح های مطالعه موردی بود. سه شرکت کننده به روش نمونه گیری هدفمند و براساس احراز نمره 15 و بالاتر در مقیاس اضطراب (پرسشنامه لاویبوند) و طرحواره (پرسشنامه یانگ) و نمره بالاتر از نمره میانگین (پرسشنامه تنظیم هیجان گرتز و رومر) انتخاب شدند و در طی 28 جلسه 60دقیقه ای شرکت کردند. تحلیل داده ها از طریق تحلیل دیداری، ترسیم نمودار، درصد داده های همپوش و غیرهمپوش انجام و به منظور تعیین معناداری بالینی از شاخص درصد بهبود و اندازه اثر استفاده شد.

یافته های پژوهش نشان داد که اثربخشی ترکیبی رفتاردرمانی دیالکتیکی و طرحواره درمانی در تنظیم هیجان و کاهش اضطراب موثر بوده است و بهبود آزمودنی ها در تنظیم هیجان به ترتیب 44/43، 47/3 و 38/5 و در کاهش اضطراب 58/3، 45/5 و 33/3 به دست آمد.

نتیجه گیری:

 طرحواره های ناسازگار بین فردی باعث می شوند افراد منابع شناختی لازم را برای آرام سازی خود از دست بدهند و با وجود یادگیری مهارت های آرامش بخشی، باز هم نتوانند به تنهایی اضطراب و آشفتگی خود را کم کنند. بنابراین به نظر می رسد مداخله ترکیبی رفتاردرمانی دیالکتیکی و طرحواره درمانی، روشی موثر بر تنظیم هیجان و کاهش اضطراب باشد.