تحلیلی بر بایستگی نزاهت مدیران راهبردی جمهوری اسلامی ایران از بیماری نفاق با تاکید بر تعالیم نهج البلاغه و دیدگاه خبرگی

در همه سازمان ها، مدیریت، همچنانکه اساسی ترین عنصر پیشران درجهت نیل به اهداف سازمانی است، در جهت اخلاقی نیز، مهم ترین عنصر تاثیرگذار بوده و مدیران راهبردی، موثرترین بازیگران عرصه اخلاق در همه کشورها از جمله، جمهوری اسلامی ایران می باشند. بنابراین، نیاز است که مدیران راهبردی کشور، از همه بیماری های اخلاقی از جمله از بیماری نفاق مبرا باشند؛ چراکه آلودگی مدیران به نفاق، بدلیل تاثیرگذاری مستقیم آنان بر رفتار و نگرش مردم، موجب انحطاط اخلاقی جامعه، آلوده شدن مردم به نفاق در تعاملات اجتماعی و اداری و سلب اعتماد عمومی مردم از نظام اسلامی و اسلام می گردد. هدف این تحقیق که کاربردی بوده و گردآوری اطلاعات آن به دو روش کتابخانه ای و میدانی می باشد، تبیین نفاق مدیران راهبردی با رویکرد کیفی، در سه بعد چیستی، چرایی و چگونگی نفاق مدیران و ارایه راه کارهای تنزه آنها از این پدیده می باشد. با رویکرد کمی نیز، شاخص های نفاق مدیران راهبردی با دیدگاه خبرگی آسیب سنجی شده است. نتایج تحقیق در بعد چیستی نشانگر آن است که مدیران راهبردی در سه حوزه اعتقادی، عبادی و اخلاقی، احتمال آلودگی به نفاق دارند. در بعد چرایی؛ ضعف ایمان، حقارت نفس، غرور و تکبر، دنیاپرستی، نفوذ شیطان و ناتوانی از رویارویی مستقیم، دلایل آلودگی برخی مدیران به نفاق است و در بعد چگونگی،20 گونه نفاق محتمل مدیران راهبردی عبارتنداز: رشوه دادن (در شکل هدیه)، ظاهرسازی، عالم نمایی، زبان بازی، بی تامل سخن گفتن، تضاد در کلام و عمل، ایجاد یاس و تردید در مردم، رخوت، کثرت موافقت، غیبت، خیانت، حق کشی، حسادت و زیان رساندن پنهانی به دیگران، تظاهر به ایمان، کینه ورزی با صالحان ، آراستگی دروغین، عمل نکردن مطابق دانش خود، دنیاطلبی، چاپلوسی و چندرنگی. همچنین، 6 راه کار هدایت یافتن در پرتو تعالیم اسلام و قرآن، مداومت در آموزش های دینی حین خدمت، توجه سلسله مراتب به نظارت های درون سازمانی، رعایت عدالت سازمانی و توجه به اصل شایسته گزینی، شناخت واقعی از ماهیت دنیا و آخرت و میدان ندادن به افراد منافق، برای درمان نفاق ارایه شده است.