تحلیل شیوه های تربیت معنوی فرزندان در آموزه های قرآنی- حدیثی

یکی از بزرگ‌ترین موانع موجود در تربیت دینی، ناآشنایی متولیان تربیتی با مبانی اصیل دینی، و ارایه آن به صورت «کما هو حقه» است. مسیله تربیت معنوی فرزندان که امروزه از مشکلات خانواده و جامعه به شمار می‌رود از اهمیت بالایی برخوردار است؛ چرا که آینده حکومت‌ها به روش تربیت فرزندان بسته است، با توجه به اینکه جمهوری اسلامی ایران مبتنی بر قرآن و حدیث پیش می‌رود لازم است فرزندان این سرزمین با توجه به آموزه‌های قرآن و حدیث تربیت شوند. پژوهش حاضر با روشی توصیفی تحلیلی به شیوه های تربیت معنوی فرزندان بر اساس آموزه‌های قرآنی- حدیثی می‌پردازد. روش مورد استفاده در انجام این پژوهش، تحلیل اسنادی است که بر اساس آن همه منابع نوشتاری و غیرنوشتاری مربوط به موضوع، شناسایی و با انجام نمونه‌گیری هدف‌مند، داده‌های لازم از طریق فرم‌های فیش‌برداری گردآوری می‌شوند. پژوهش حاضر در دو بخش تقسیم می‌شود: بخش اول شیوه های مستقیم تربیت معنوی فرزندان، فصل دوم شیوه های تربیت غیر مستقیم تربیت معنوی فرزند مورد بررسی قرار می‌گیرد. نتیجه آنکه از دیدگاه قرآن و حدیث، تربیت صحیح فرزند، جایگاه ویژه داشته است. موفقیت در تربیت عبادی معنوی فرزند، به بودن دستورات اسلامی در تربیت و نبود عوامل آسیب‌زا بستگی دارد. از این رو، شناخت شیوه‌های تربیت فرزند امری سرنوشت‌ساز می‌باشد.