عوامل تنش زای آسیب زننده در بخش مراقبت های پس از بیهوشی در سال 1397: مقایسه دیدگاه بیماران و پرستاران

واحد ریکاوری به طور بالقوه یک بخش پراسترس است. درنتیجه تجربه این استرسورها، واکنش های روانی و احساسی را از خود بروز می دهند که روی سلامتی، بهبودی و بازتوانی بیماران تاثیر منفی دارد. این مطالعه٬ ادراک بیماران و پرستاران واحدهای ریکاوری بیمارستان های آموزشی درمانی شهرکرد را درخصوص عوامل استرس زا موجود در سال 1397 مقایسه می کند.

این مطالعه توصیفی روی 60 پرستار و 384 بیمار در بیمارستان های آموزشی درمانی شهرکرد در سال 1397 انجام شد. روش نمونه گیری برای پرستاران سرشماری و بیماران با استفاده از فرمول حجم نمونه و در نظر گرفتن معیارهای ورود تعیین شد. ابزار جمع آوری داده ها٬ پرسش نامه محقق ساخته عوامل تنش زای بیماران در واحد ریکاوری بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 و آزمون های آمار توصیفی و همبستگی پیرسون و تیتست تحلیل شد.

یافته ها:

 میانگین کل عوامل تنش زا ازدیدگاه پرستاران 50/5±50/67 و از دیدگاه بیماران 5/12±02/68 است (P>0/05). بیماران و پرستاران درد و تشنگی را از مهم ترین عوامل استرس زا می دانند درحالی که گویه «رعایت نکردن حریم خصوصی بیماران» ازنظر پرستاران اهمیت بالایی داشته است٬ اما بیماران آن را به عنوان کم اهمیت ترین استرسور گزارش کرده اند.

نتیجه گیری: 

دیدگاه پرستاران و بیماران نسبت به 10 عامل استرس زا میانگین تقریبا مشابهی داشت. بااین حال، به نظر می رسد که پرستاران به آموزش بیشتری در ارزیابی عوامل استرس زای بیماران و همچنین کاهش یا از بین بردن آن ها نیاز دارند.