بررسی تاثیر برنامه حمایتی ارتقای سلامت بر وضعیت تغذیه و فعالیت فیزیکی بیماران دیابت نوع دو

 دیابت از بیماری هایی است که سهم عمده در مان آن بر عهده بیمار می باشد . حمایت های کل نگر و همه جانبه تیم درمان ، خانواده و همتایان در زمینه های مختلف به ویژه مدیریت تغذیه و فعالیت فیزیکی از اهمیت بسیار بالایی برخوردارست . لذا باتوجه به اهمیت سبک زندگی سالم این مطالعه با هدف تعیین تاثیر برنامه حمایتی ارتقای سلامت بر وضعیت تغذیه و فعالیت فیزیکی بیماران دیابت نوع دو انجام شد.

 مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی است که در سال 1399 برروی دوگروه مداخله (30)  و کنترل (30)  که به روش نمونه گیری در دسترس از بین کلیه مراجعه کننده به درمانگاه غدد بیمارستان بانک ملی انتخاب شدند انجام شد .برنامه حمایتی ارتقای سلامت در 3مرحله بررسی و شناخت، حمایت و ارزشیابی اجرا گردید. داده ها با استفاده از پرسشنامه دموگرافیک و فرم های یاد آمد تغذیه و فعالیت فیزیکی قبل و دو ماه پس از مداخله در دوگروه ، جمع آوری و از طریق آزمون آماری کای دو ، من ویتنی ،ویلکاکسون و SPSS 24 تجزیه و تحلیل شد.

 تحلیل ها نشان می دهد که میانگین نمره میزان استفاده از لبنیات، سبزیجات، میوه، گوشت و مرغ و حبوبات، نان، غله، نشاسته در گروه مداخله دارای تغییر معنی داری بوده است اما این تغییر در گروه کنترل معنی داری نیست. همچنین نتایج نشان داد که نمره  فعالیت بدنی در گروه مداخله دارای تغییر معنی داری در گروه مداخله بوده است اما این تغییر در گروه کنترل معنی داری نیست. P<0.001 لذافرضیه این مطالعه مبنی بر تاثیر برنامه حمایتی ارتقای سلامت بر وضعیت تغذیه ، فعالیت فیزیکی بیماران دیابت نوع دو، تایید گردید.

 بر اساس یافته های پژوهش، اجرای برنامه حمایتی ارتقای سلامت بر فعالیت فیزیکی و وضعیت تغذیه بیماران دیابت نوع دو موثر بوده است. لذا پیشنهاد می شود به عنوان یک روش موثر جهت  ارتقای سبک زندگی بیماران دیابتی، به کار گرفته شود .