اثربخشی آموزش گروهی شناختی-رفتاری برمادران کودک آزار و کیفیت زندگی کودکان پیش دبستانی
کودک آزاری و بی توجهی نسبت به کودکان در دنیا یکی از مشکلاتی است که پیامدهای منفی زیادی بر کیفیت زندگی کودکان بجا می گذارد. هدف این مطالعه بررسی اثربخشی آموزش گروهی شناختی -رفتاری روی مادران کودک آزار و کیفیت زندگی کودکان بود.
این مطالعه از نوع مداخله ای با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی کودکان پیش دبستانی در مهد کودک های شهر خرم آباد بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تعداد 23 کودک که نمره آزار را کسب نمودند به همراه مادرانشان در دو گروه آزمایشی (10 نفر) و گروه کنترل (13 نفر) بصورت تصادفی قرار گرفتند. مادران گروه آزمایش طی 8 جلسه 90 دقیقه ای آموزش های شناختی-رفتاری را دریافت نمودند. ابزارهای استفاده شده شامل مقیاس کودک آزاری محمدخانی (1390) و کیفیت زندگی کودکان فکس (1378) بود. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی، آزمون خی دو، آزمون U من ویتنی استفاده شد و با نسخه 22 نرم افزار SPSS تحلیل گردید.
تحلیل نتایج نشان داد که آموزش گروهی شناختی-رفتاری تاثیر معنی داری در کاهش کودک آزاری مادران داشته است (05/0>P) و همچنین تاثیر مثبتی در ارزیابی کیفیت زندگی کودکان از دیدگاه مادران آنها داشت (05/0>P).
در مجموع، نتایج این پژوهش حاکی از آن بود که آموزش گروهی شناختی-رفتاری منجر به کاهش کودک آزاری از سوی مادران و بهبود کیفیت زندگی کودکان پیش دبستانی می شود.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.