تاب آوری زیرساخت های آب شرب کشور با رویکرد پدافندغیرعامل

آب به عنوان یکی از مهم ترین عوامل حیات، جزء مصارف دایمی بشر محسوب می شود و زندگی بشر را همواره تحت تاثیر قرار داده است. زیرساخت های تامین آب شرب ازجمله زیر ساخت های مهم و بخشی از شریان های حیاتی چه در شرایط معمول و چه در شرایط اضطرار تلقی می شوند. این حساسیت مضاعف و بی سابقه، ثمره افزونی تقاضا و کمیابی منابع آب با کمیت و کیفیت مناسب است. در حال حاضر با بروز تهدیدات طبیعی منجمله خشکسالی و تغییر اقلیم در سطح کشور، دشمن با سوء استفاده از این تهدیدات و انجام اقداماتی خصمانه همچون عملیات روانی و ایجاد اختلال و یا حذف کارکرد زیرساخت های آب شرب، می تواند مردم را علیه دولت و حاکمیت تحریک نموده تا سریع تر و با نتیجه بهتری به اهداف خود دست پیدا نماید. بنابراین توجه به زیرساخت های آب شرب برای افزایش تاب آوری با رویکرد پدافندغیرعامل امری بسیار مهم تلقی می شود.این پژوهش باهدف شناسایی مولفه ها و شاخص های بعد تاب آوری زیرساخت های آب شرب کشور بوده و در پی یافتن پاسخ سوال" تاب آوری زیرساخت های آب شرب کشور با رویکرد پدافند غیرعامل" است. نوع تحقیق کاربردی - توسعه ای با رویکرد آمیخته بوده که با استفاده از روش پیمایش و پنل خبرگی انجام و برای رسیدن به اهداف این پژوهش ابتدا با مرور ادبیات تحقیق، اسناد بالادستی، انجام مصاحبه با نخبگان و نشست خبرگی مهم ترین مولفه ها و شاخص های موثر بر تاب آوری زیرساخت های آب شرب کشور را احصاء و با جمع آوری داده ها و روش معادلات ساختاری، چارچوب پیشنهادی از طریق پرسشنامه طراحی و برای جامعه آماری 73 نفر به صورت هدفمند در دسترس تکمیل و مدل نهایی تحقیق ارایه شد. تجربه و تحلیل داده ها با بهره گیری از روش معادلات ساختاری و بر اساس یافته های پژوهش نشان می دهد که مولفه مقاومت (با ضریب مسیر 684/0) بالاترین اثرگذاری بر بعد تاب آوری زیرساخت های آب شرب کشور دارد و بعد از آن به ترتیب مولفه ترمیم (با ضریب مسیر 473/0)، آمادگی (با ضریب مسیر 416/0) و پایداری (با ضریب مسیر 306/0) بیشترین تاثیر را دارند.