تاثیر تمرین هوازی بر کنترل سطوح بالای قند خون، حساسیت به انسولین و محتوای فرکانس نیروهای عکس العمل زمین طی دویدن در بیماران مبتلا به نوروپاتی محیطی دیابتی

عدم کنترل سطح گلوکز برای مدت طولانی، عوارض مختلفی از جمله نوروپاتی و کاهش توده عضلانی را به دنبال دارد. هدف ما بررسی تاثیر کنترل سطوح بالای قندخون و بهبود حساسیت به انسولین به دنبال فعالیت ورزشی هوازی بر تغییرات توده بدون چربی بدن و فرکانس نیروهای عکس العمل زمین طی دویدن در بیماران مبتلا به نوروپاتی دیابتی بود.

در پژوهش حاضر که از نوع سری زمانی است نمونه آماری پژوهش حاضر شامل 40 بیمار مبتلا به نوروپاتی دیابتی که به طور تصادفی به دو گروه مساوی کنترل و تجربی تقسم شدند. گروه تجربی تمرینات هوازی را به مدت 12 هفته(3 جلسه در هفته)، با شدت 75- 55 درصد ضربان قلب بیشینه انجام دادند. فاکتورهای خونی و داده های نیروی عکس العمل زمین قبل و بعد از فعالیت ورزشی جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 26 تجزیه و تحلیل شد.

در گروه تجربی فاکتورهای خونی شامل قند خون (0/02=P)، هموگلوبین  A1c (0/001=P)، انسولین ناشتا (0/001=P) و شاخص مقاومت به انسولین (0/031=P) در پس آزمون نسبت به پیش آزمون کاهش  معنی داری را نشان داد، توده بدون چربی بدن هیچ گونه تغییر معنی داری بعد از 12 هفته تمرین هوازی در گروه تجربی (0/057=P) نشان نداد. تعداد هارمونی های ضروری طیف فرکانس GRF زمین در راستای داخلی-خارجی در گروه تجربی طی پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون به طور معنی داری کاهش داشت (0/031=P). نتایج نشان دهنده اختلاف معنی داری اثر عامل گروه*زمان در میانه فرکانس در راستای قدامی-خلفی  بود (0/035=P).

کنترل سطوح گلوکز و افزایش حساسیت به انسولین و کاهش محتوای فرکانسی در دو راستای قدامی خلفی و داخلی خارجی بعد از دوره تمرینی می تواند منجر به کاهش احتمال آسیب در بیماران دیابتی گردد.