تاثیر برنامه پیشگیری از آسیب کنترل زانو بر مکانیک فرود، قدرت عضلات منتخب اندام تحتانی و ثبات مرکزی در بازیکنان فوتبال نوجوان پسر

مکانیک فرود، قدرت عضلات اندام تحتانی و ثبات مرکزی از عوامل خطرزای بروز آسیب های رباط صلیبی قدامی در بازیکنان فوتبال نوجوان محسوب می شوند. هدف این مطالعه، بررسی اثر برنامه پیشگیری از آسیب کنترل زانو بر مکانیک فرود، قدرت عضلات منتخب اندام تحتانی و ثبات مرکزی در بازیکنان فوتبال نوجوان پسر بود.

جامعه آماری این پژوهش نیمه تجربی شامل بازیکنان فوتبال نوجوان دارای مکانیک فرود ضعیف بوده که از میان آن ها 50 نفر به عنوان نمونه آماری به صورت هدفمند انتخاب شده و سپس به طور تصادفی در دو گروه تجربی (تعداد= 25 نفر، سن= 0/62 ± 12/70 سال ، قد= 0/07 ± 1/25متر ، وزن= 6/76 ± 48/87 کیلوگرم) و کنترل (تعداد= 25 نفر، سن= -0/65 ± 12/58 سال ، قد= 0/08 ± 1/52متر ، وزن= 6/79 ± 50/45 کیلوگرم) تقسیم شدند. در این مطالعه مکانیک فرود با آزمون خطای فرود، قدرت ابداکشن و چرخش خارجی ران با ام ام تی و ثبات مرکزی با آزمون های مک گیل در ابتدا و انتها مطالعه ارزیابی شدند. آزمودنی های گروه تجربی به مدت 8 هفته از برنامه کنترل زانو در بخش گرم کردن استفاده کردند در حالیکه گروه کنترل در این مدت به گرم کردن رایج خود پرداختند. از آزمون های یومن-ویتنی و آنکوا برای مقایسه تفاوت های بین دو گروه استفاده شد.

نتایج نشان دادند که گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل در پس آزمون کاهش معنی داری در نمرات آزمون خطای فرود (5/62=Z - ؛ 0/01=P و بهبودی معنی داری در قدرت ابداکشن ران (14/26= F؛ 0/01=P، قدرت چرخش خارجی ران (10/74 =F= ؛0/02=P  و آزمون های ثبات مرکزی (26/39= F ؛0/01=P) داشتند.

این مطالعه نشان داد که اجرای برنامه پیشگیری از آسیب کنترل زانو می تواند باعث بهبودی مکانیک فرود، قدرت ابداکشن و چرخش خارجی ران و ثبات مرکزی در بازیکنان فوتبال نوجوان پسر شود. بنابراین به نظر می رسد که برنامه کنترل زانو می تواند در پیشگیری از خطر بروز آسیب های رباط صلیبی قدامی در بازیکنان فوتبال نوجوان پسر موثر باشد.