هم افزایی لینزولید و ریفامپین در مبارزه با جدایه های محیطی انتروکوکسی مقاوم به چند دارو

فاضلاب یکی از خطرناک ترین و مهم ترین منابع انتشار باکتری های بیماری زاست و تصفیه و تیمار آن ها همواره مویدحذف باکتری های بیماری زا نیست. انتروکوک ها به عنوان باکتری های بیماری زای فرصت طلب، سخت رشد و عامل عفونت های بیمارستانی، پراکندگی محیطی وسیعی دارند که یکی از مسیرهای انتقال آن ها به انسان، آب و فاضلاب می باشد. افزایش میزان مقاومت آنتی بیوتیکی در بین باکتری ها نشان دهنده نیاز به بررسی عوامل ضدباکتریایی جدید یا اثرات ترکیبی آن هاست. این مطالعه با هدف بررسی اثر ترکیبی لینزولید و ریفامپین در حذف انتروکوک های مقاوم به چند آنتیبیوتیک در دو پایگاه تصفیه فاضلاب استان گلستان انجام شد.

گونه های انتروکوک از 80 نمونه ی حاصل از پایگاه های تصفیه فاضلاب در دو شهر استان گلستان (شمال ایران) شامل گرگان و بندرترکمن طی بهمن 1399 تا تیر1400 جدا شدند. جدایه ها بر اساس روش های تعداد احتمالی باکتری ها، فیلتراسیون، تست های میکروبیولوژیک و نهایتا با استفاده از ردیابی ژن اختصاصی توسط پرایمر ddlE با روش واکنش زنجیره ای پلیمراز شناسایی شدند. الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی با روش کربی بایر و طبق دستورالعمل 2020-CLSI نسبت به شش کلاس آنتی بیوتیکی انجام شد. تعیین حداقل غلظت لینزولید در حالت منفرد و در ترکیب با ریفامپین با روش میکرودایلوشن براث انجام شد.   

یافته ها:

 پس از بررسی فنوتیپی و تشخیص مولکولی (PCR) نمونه های فاضلاب خام و تیمارشده، در40% نمونه های فاضلاب (32 نمونه) گونه های انتروکوک شناسایی گردیدند. تتراسایکلین کم اثرترین آنتی بیوتیک گزارش شد؛ به طوری که حدود 100 درصد جدایه های انتروکوکوس فکالیس و انتروکوکوس فاسیوم به آن مقاومت نشان دادند. فراوانی انتروکوکوس فکالیس مقاوم به لینزولید 11% تایید شد. در مجموع، 20 جدایه انتروکوکی (62/5%) دارای مقاومت چندگانه بودند. حداقل غلظت مهاری لینزولید و ریفامپین که رشد 90% جدایه ها را مهار کرد (MIC90) 1 میکروگرم بر میلی لیتر و 4 برابر کمتر از فرم منفرد لینزولید (4 میکروگرم بر میلیلیتر= MIC90) بود. ضمن این که هیچ یک از جدایه های انتروکوکی به ترکیب لینزولید/ ریفامپین مقاومتی نشان ندادند (0/001=P). 

نتایج حاصل از این تحقیق، حضور انتروکوکسی های مقاوم به ونکومایسین و سایر آنتی بیوتیک ها را در تصفیه خانه فاضلاب تایید نمود. اثر مطلوب ترکیب لینزولید و ریفامپین در مهار کامل جدایه های انتروکی مقاوم به چند دارو، دلالت بر هم افزایی آن ها داشت.