بررسی عوامل موثر بر بروز خودکشی های منجر به مرگ در اجساد ارجاعی به سازمان پزشکی قانونی استان تهران از سال 1390 تا 1399

انجمن روان پزشکی آمریکا سومین عامل اصلی مرگ در بین افراد 15 تا 24 سال را خودکشی معرفی می کند. این مطالعه با هدف تعیین عوامل موثر بر بروز خودکشی های منجر به مرگ در اجساد ارجاعی به سازمان پزشکی قانونی استان تهران از سال 1390 تا 1399 انجام گرفت. 

این تحقیق یک مطالعه ی مقطعی از نوع توصیفی و تحلیلی در سال 1399 بود. جامعه ی آماری شامل کلیه اجساد ارجاعی به پزشکی قانونی بود. اطلاعات مربوط به کلیه اجساد ارجاعی به پزشکی قانونی در بین سال های 1390 تا 1399 به تعداد 5471 پرونده مورد بررسی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و تحلیلی استفاده شد. P.value کمتر از 0/05 درصد معتبر در نظر گرفته شد.

یافته ها:

 نتایج نشان داد که سن 50% مرگ های منجر به خودکشی زیر 32 سال است. 69/2% خودکشی های منجر به مرگ مرد و بقیه زن هستند. بیشترین فراوانی (39/3 درصد) از نظر روش، مربوط به روش حلق آویز‍‍‍‍ و گروه سنی جوانان، از نظر سطح تحصیلات در مردان راهنمایی و در زنان دیپلم، بوده است. بیشترین فراوانی خودکشی مربوط به مجردها (47/1 درصد) و در فصل تابستان (27/4 درصد) است. بیشترین روش خودکشی روش حلق آویز با بیش از 39 درصد و پس از آن روش مسمومیت با سم با بیش از 25 درصد موارد بوده است کمترین روش مورد استفاده روش غرق شدگی بوده است

نتیجه گیری:

 براساس نتایج این مطالعه به نظر می رسد که عواملی مانند سن، جنس، میزان تحصیلات و حتی عوامل جغرافیایی و اجتماعی از عوامل اثرگذار بر خودکشی می باشند که می تواند به سیاستگذاران، مدیران، روان شناسان، روان پزشکان و سازمان های مرتبط با موضوع جهت برنامه ریزی و تدوین برنامه های پیشگیری از خودکشی کمک نماید. توجه به سواد تحصیلی، وضعیت اشتغال و میزان درآمد افراد، توجه ویژه ی خانواده ها به دختران و پسران نوجوان و جوان و به ویژه وضعیت تاهل آن ها می تواند به عنوان اقدامات اثرگذار بر پیشگیری از خودکشی موثر باشد.