بررسی ارتباط فاکتورهای تاثیرگذار بر شکستگی هیپ با پیامدهای ناشی از آن در مجتمع بیمارستانی امام خمینی (ره) در سال های 1399-1396

شکستگی و دررفتگی استخوان ران یک مشکل شایع و مختل کننده ی سلامت عمومی در سراسر جهان می باشد. یکی از مهم ترین راه ها برای کنترل و پیشگیری این شکستگی ها، شناسایی عوامل مرتبط شایع با پیامدهای شکستگی هیپ است که با شناسایی این عوامل می توان از پیامدهای نامطلوب این شکستگی ها جلوگیری کرد. بنابراین هدف از انجام این مطالعه، تعیین ارتباط فاکتورهای تاثیرگذار بر شکستگی هیپ با پیامدهای ناشی از آن بود.

پژوهش حاضر یک مطالعه ی توصیفی-مقطعی بود که در بیمارانی که دچار شکستگی مفصل هیپ بودند، انجام شد. در این مطالعه، سرشماری پرونده ی 440 بیمار، اطلاعات بیماران در فاصله ی سال های 1399-1396 (بررسی سه ساله) بعد از بررسی معیارهای ورود و خروج وارد مطالعه شدند. فرم های ثبت اطلاعات طراحی شده با استفاده از اطلاعات پرونده پزشکی و تماس تلفنی با خانواده بیمار تکمیل شد. از نرم افزار SPSS  و آمار توصیفی (میانگین، میانه، کمینه و بیشینه) و استنباطی (آزمون دقیق فیشر، کای دو، تی مستقل و رگرسیون لجستیک) استفاده شد.

یافته ها:

 نتایج این مطالعه نشان داد بیشتر بیماران با شکستگی هیپ (73/9%)، بیماری زمینه ای داشتند. شایع ترین بیماری های زمینه ای در بیماران به ترتیب شامل پرفشاری خون (20/7%)، دیابت (13/2%) و بیماری قلبی (10/5%) بود. بیشترین علت مرگ و میر به ترتیب شامل کهولت سن (40/4%)، شیوع کووید-19 (20/2%)، سکته قلبی (11/7%)، آمبولی ریوی (10/6%) و عفونت زخم جراحی (10/6%) بود. شایع ترین علت شکستگی هیپ، پوکی استخوان (26/3 درصد) و سقوط از ارتفاع (24/7 درصد) بود. سطح تحصیلات (0/0001=P)، علل شکستگی (0/001=P)، نوع بیهوشی (0/001=P)، سابقه ی بستری در بخش های ویژه (0/001=P)، بستری مجدد (0/0001=P)، سن (0/001=P) و سطح مراقبت از خود (0/001=P) با مرگ و میر این بیماران ارتباط معنی داری داشته است. نوع جراحی (0/038=P)، سابقه ی بستری در بخش های ویژه (0/001=P)، سابقه ی ترانسفوزیون خون (0/021=P) و سطح مراقبت از خود(0/001=P) نیز با طول مدت بستری بیماران دارای شکستگی هیپ ارتباط معنی داری داشت.

نتیجه گیری:

 با شناسایی عوامل تاثیرگذار بر مدت زمان بستری و مرگ و میر بیماران با شکستگی هیپ، شاهد نتایج بهتر عمل جراحی، اقامت کوتاه تر در بیمارستان، عارضه ی کمتر پس از عمل جراحی و کاهش مرگ و میر خواهیم بود و برخی از فاکتورهای دخیل مانند پوکی استخوان قابل پیشگیری اند که می توان با آموزش به موقع از آن ها پیشگیری نمود.