شیوع و شدت بیماری کووید-19 و فرصت های شغلی از دست رفته در بین کارکنان بهداشتی و درمانی استان مازندران از بهمن 1398 تا خرداد 1399

همه گیری کووید-19 با ویروس -CoV-2 (SARS)، منجر به بار بیماری کنترل نشده بر روی کارکنان سیستم سلامت (HCW) در سراسر جهان شد. این مطالعه با هدف بررسی شیوع و شدت کووید-19 در میان HCWs بیمارستان های منتخب استان مازندران و بررسی ارتباط کووید-19 با روزهای کاری از دست رفته HCWs، انجام پذیرفت.

مواد و روش ها:

 در این مطالعه توصیفی- تحلیلی گذشته نگر، 1105 نفر از HCWs بیمارستان های رازی و فاطمه الزهرا(س)، از بهمن ماه 1398 تا خرداد 1399 بررسی شدند. به منظور بررسی فراوانی و شدت بیماری، تظاهرات بالینی و پاراکلینیکی بیماران، توسط کارمند آموزش دیده ثبت شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 18 تفسیر شدند و سطح معناداری، 05/0P< در نظر گرفته شد.

یافته ها:

 مطالعه نشان داد، فراوانی کووید-19، 19/16 درصد در میان HCWs بیمارستان های مورد مطالعه بود. بیماران شامل 113 نفر (13/63 درصد) پرستار، 47 نفر (26/26 درصد) ارایه دهنده خدمات و پرسنل اداری و 19 نفر (61/10 درصد) پزشک بودند. مدت مرخصی استعلاجی و شدت کووید-19 در HCWs ارتباط معنی داری داشت (006/0=P). هم چنین بین مدت مرخصی استعلاجی در HCWs بیمارستان های مورد مطالعه و وضعیت شغلی آن ها رابطه معنی داری وجود داشت و این مدت در پرستاران بیش تر بود (013/0=P). بین میزان پایبندی به تجهیزات حفاظت فردی (PPE) و شدت COVID-19 در HCWs رابطه معناداری وجود داشت (001/0=P).

کووید-19 می تواند تاثیر قابل توجهی بر کیفیت کار HCWs، به ویژه در میان پرستاران داشته باشد و آموزش موثر HCWs در مورد دستورالعمل PPE، منجر به محافظت مناسب در برابر اشکال شدید بیماری می گردد.