راهکارهای توانمندسازی زنان ایرانی در کاهش نابرابری جنسیتی با استفاده از بحث گروهی متمرکز

نظر به این که وجود نابرابری جنسیتی در جامعه می تواند موجب هدررفتن نیروی انسانی، کاهش نقش زنان در مشارکت اجتماعی، تحت تاثیر قرار دادن سلامت جسمی و روانی زنان، خشونت در خانواده و به طور کلی تاخیر در توسعه یک کشور گردد، نیاز است تا راهکارهای کاهش نابرابری جنسیتی شناخته و اجرا شود. لذا این مطالعه با هدف تبیین راهکارهای کاهش نابرابری جنسیتی انجام شده است.

مواد و روش ها:

 این پژوهش کیفی به شیوه بحث گروهی متمرکز در 3 گروه و با مشارکت 22 نفر (دو گروه 7 نفره و یک گروه 8 نفره) شامل اساتید گروه بهداشت باروری (6 نفر)، روانشناس (2 نفر)، جامعه شناس (2 نفر)، کارشناس شاغل در حوزه مامایی (3 نفر) و دانشجویان مقطع دکترا یا ارشد که حداقل سابقه کار 5 سال در حوزه مامایی داشتند (6 نفر) و فارغ التحصیلان کارشناسی ارشد مشاوره در مامایی (3 نفر) در سال 1400 در دو شهر تهران و ساری در مورد راهکارهای توانمندسازی زنان در کاهش نابرابری جنسیتی در بستر جامعه ایران انجام شد. نمونه گیری به شیوه هدفمند و با حداکثر تنوع (از نظرسن، تحصیلات، وضعیت اقتصادی، وضعیت تاهل) تا زمان اشباع داده ها انجام شد. آنالیز با رویکرد تحلیل محتوای قراردادی انجام شد.

یافته ها: 

راهکارهای کاهش نابرابری جنسیتی در 4 تم اصلی شامل کاهش نابرابری ها در حوزه اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی طبقه بندی شد.

جهت توانمندسازی زنان و کاهش نابرابری جنسیتی می توان به نابرابری جنسیتی از حوزه ابعاد اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی نگریست و از طریق این عوامل در جهت کاهش آن اقدام کرد.