ارزیابی طرح احیاء و تعادل‏ بخشی آب‏ های زیرزمینی دشت شهریار با تاکید بر کنتورهای هوشمند

ا فزایش بهره برداری از آب های زیرزمینی موجب ایجاد مشکلاتی مانند افت سطح ایستابی و کاهش حجم ذخیره آ بخوان های کشور شده ا ست. شمار زیاد این مشکلات باعث شده برنامه ریزی های گوناگون برای احیاء و تعادل بخشی منابع آب زیرزمینی کشور به کار گرفته شود. یکی از این راهبرد ها کارگذاشتن کنتور هوشمند بر روی چاه های بهره برداری است. آبخوان دشت شهریار از آن دسته آ بخوان های کشور است که ا فزایش بهره برداری از آن باعث ایجاد مشکلات بسیاری در این آبخوان شده ا ست. در این پژوهش پس از بررسی ویژگی های آبخوان دشت شهریار و تغییرات ماهانه سطح آب زیرزمینی در دوره آماری 1398 -1390، کارایی کارگذاشتن کنتور هوشمند بر نوسانات سطح آب زیرزمینی، تجزیه و تحلیل شد. گستره مورد مطالعه به سه بخش تعداد زیاد، متوسط و کم کارگذاشتن کنتور هوشمند تفکیک شد. برای هر یک از بخش ‎ها هیدروگراف معرف جداگانه ای تهیه شد. نتایج به‏دست آمده از تجزیه و تحلیل نقشه ها و هیدروگراف ها نشان داد در بازه زمانی بعد از کارگذاشتن کنتور هوشمند شیب نوسانات سطح آب زیرزمینی در گستره با تعداد زیاد کارگذاشتن کنتور هوشمند مشابه شیب و روند نوسانات سطح آب زیرزمینی در گستره با تعداد کم کارگذاشتن کنتور هوشمند است؛ بنابراین کارگذاشتن کنتور هوشمند بر روی چاه های بهره برداری، با استفاده از روش ها و سیاست های کنونی، نمی تواند یک رویکرد مناسب برای مدیریت پایدار منابع آب زیرزمینی باشد؛ زیرا کارگذاشتن کنتور هوشمند بدون محدود کردن میزان اضافه برداشت کارایی مثبتی بر احیاء و تعادل بخشی آبخوان ندارد. در این پژوهش دیگر کارهای انجام شده برنامه تعادل بخشی در گستره مورد مطالعه مانند تغذیه مصنوعی و انسداد چاه های غیرمجاز بررسی شدند.