تحلیل نقش استعاره های شناختی حروف جر مکانی در تبیین و انتقال انگاره نبوت در قرآن

زبان قرآن زبانی قابل فهم برای همگان است و در ساختاری منطبق بر شناخت بشری سازماندهی شده است. استفاده از حروف جر و انطباق مفهوم مکانی-حسی و تجربه شده ی آن ها با حوزه های انتزاعی و معنوی، نمونه ای از تطبیق زبان قرآن با افکار انسان است. نوشتار حاضر با روش توصیفی-تحلیلی و با بهره گیری از مبانی معناشناسی شناختی به دنبال آن است که نقش استعاری حروف در تبیین مفاهیم اعتقادی مربوط به نبوت را مورد بررسی قرار دهد. یافته ها نشان می دهد که استعاره های مفهومی، استعاره ی تصویری نقش مهمی در بیان مقامات انبیاء ایفا می کنند. به گونه ای که نقش این سازوکارهای شناختی در بازنمایی مفاهیمی چون الگو بودن، عصمت، برتری، عزیز بودن نزد خداوند، محافظت از ایمان مردم و معارف الهی و به طور کلی وظایف، صفات، آموزه ها، غیر قابل انکار بوده و عمدتا برای مفهوم سازی این دست مفاهیم از هستی انسان، اشیاء، ظرف و مظروف و ساختارها و مفاهیم بنیادینی چون نور، نیرو و مانع، ساختمان و جهات بالا، جلو، مرکز استفاده شده است. تا با استفاده از خصیصه جسمانگی ذهن بشر، گزاره های اعتقادی مربوط به پیامبران تبیین گردد.