تحلیل آماری پهنه های پربارش و کم بارش ایران

بررسی و تحلیل علل خشکسالی ها و سیل های مخرب در ایران که با کمبود آب مواجه است از مسایل ضروری است. از اهداف این پژوهش شناسایی گستردگی پهنه های درگیر بارش بیشتر و کمتر از میانگین در طول دوره مورد مطالعه بود.

روش شناسی: 

داده های مورد استفاده در این مقاله، بارش روزانه 117 ایستگاه سینوپتیک ایران در بازه زمانی 2020-1986 بود. انجام محاسبات از طریق نرم افزار های Matlab 2013، Excel 2013 و SPSS 22 صورت گرفته است و نیز برای میان یابی و رسم نقشه ها از نرم افزار Surfer 24.3 استفاده شده است.

یافته ها: 

پربارش ترین اکتبر، کم بارش ترین نوامبر و نیز کم بارش ترین ژانویه طی 35 سال مورد مطالعه در 1987 مشاهده شد. ژانویه و فوریه 1996 در بیشترین گستره بارش بالاتر از میانگین خود قرار داشتند. در مارس و می 2008، بیشینه بارشی از لحاظ پهنه درگیر در کشور مشاهده شد. کم بارانی مطلق در نوامبر و ژانویه 1987 با بارش کمتر از میانگین برای هر 117 ایستگاه مورد مطالعه مشاهده شد. بیشترین ایستگاه های بارش بالاتر از میانگین نیز مربوط به ماه مارس 1996 با 102 ایستگاه بود. در دسامبر و ژانویه به نسبت دیگر ماه های سال، بارش های بالاتر از میانگین با گستردگی بیشتری مشاهده شد، به طوری که در 15 سال بیش از نیمی از ایستگاه ها درگیر بارش های بالاتر از میانگین بودند. در ژوین، تنها در 3 سال بیشتر از نصف ایستگاه ها بارش بالاتر از میانگین داشتند و مابقی سال ها تعداد ایستگاه های دارای بارش بالاتر از میانگین بسیار کم بود.

نتیجه گیری: 

میزان بارش در ایران در بیشتر اوقات در پهنه های کوچک رخ می دهد. با وجود اینکه بارش کمتر از میانگین در تمام ایستگاه ها مشاهده می شود، هیچ گاه تمام ایستگاه های ایران دارای بارش بالاتر از میانگین نیستند.