تاثیر سطوح انگیختگی در طول مراحل مختلف یادگیری بر اجرای تکلیف هماهنگی چشم - دست

مقدمه :

در پژوهش های پیشین تاثیر انگیختگی بر عملکرد بررسی شده است. با وجود این اینکه آیا انگیختگی در طول مراحل یادگیری بر هماهنگی دودستی اثربخش است، بررسی نشده است. بنابراین تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر سطوح انگیختگی در طول مراحل مختلف یادگیری بر اجرای تکلیف هماهنگی چشم - دست انجام گرفت.

روش پژوهش:

 بدین منظور 36 دانشجوی پسر تربیت بدنی 20-35 ساله به صورت در دسترس انتخاب و براساس بهره هوشی نرمال، اضطراب صفتی نرمال و راست برتری در سه گروه انگیختگی پایین، انگیختگی طبیعی و انگیختگی بالا همتاسازی شدند. پژوهش شامل مراحل پیش آزمون، پس آزمون و یادداری انتقال بود. در مرحله پیش آزمون شرکت کنندگان به اجرای 10 کوشش تکلیف هماهنگی چشم و دست پرداختند. دوره تمرینی شامل 10 جلسه و هر جلسه شامل 50 کوشش بود که در انتهای هر جلسه 10 کوشش به عنوان عملکرد ثبت می شد. آزمون یادداری و انتقال 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی انجام گرفت. داده ها به روش تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری، تحلیل واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شد.

نتایج پژوهش حاضر نشان داد که سطوح برانگیختگی بالا، طبیعی و پایین تاثیر معناداری بر مدت زمان انجام تکلیف هماهنگی چشم و دست در مراحل شناختی، تداعی و خودکار دارد و همچنین زمان انجام تکلیف هماهنگی چشم و دست بهبود یافته است.

با توجه به نتایج مطالعه، پیشنهاد می شود مربیان از این اثرات تحریک برانگیختگی برای بهبود عملکرد و یادگیری ورزشکاران در تکالیف تعقیبی استفاده کنند.