بررسی و نقد کتاب دوازده انسان معصوم، امامان و بنای تشیع اثر متیو پیرس

متیو پیرس، شیعه پژوه غربی، در کتاب دوازده معصوم به نقش پنج مولف قدیس نگار شیعی و کتاب های ایشان در هویت بخشی به شیعه پرداخته است. این کتاب ها عبارت اند از: اثبات الوصیه مسعودی، دلایل الامامه طبری، الارشاد شیخ مفید، اعلام الوری طبرسی و مناقب آل ابی طالب ابن شهرآشوب. وی در این کتاب، به نقش اصلی و موثر این قدیس نگاران، در هویت بخشی به جامعه شیعه، تقدس و معصومیت یافتن امامان و ایجاد تاریخ مقدس تشیع، مرزبندی های اعتقادی عملی شیعه از غیرشیعه و شکل گیری تاریخ شفاهی و مقدس شیعی از طریق داستان پردازی ها و حکایات این مولفان، پرداخته است. موضوع نوشتار متیو پیرس، تاریخ فکر و اندیشه است که می کوشد با استفاده از روش تاریخی، پیدایش فکر شیعی را به قدیس نگاران شیعی نسبت دهد. مطرح شدن این دیدگاه از سوی وی، در مبانی ای ریشه دارد که نویسنده برای خود برگزیده و بر اساس آن، به چنین اظهارنظری دست یازیده است. پژوهش حاضر در صدد است مبانی و روش مولف را بر اساس مبانی دینی مسلمانان و روش و اصول تاریخی و حدیثی و رجالی، بررسی و نقد کند.