مطالعه آزمایشگاهی تاثیر افزودن الیاف و مصالح فرآوری شده معدنی بر روی بتن ژئوپلیمری

بتن ژیوپلیمری در راستای رفع معایب (نظیر استحکام پایین و مضرات محیط زیستی) ناشی از مصرف بتن معمولی در سازه ها مطرح گردید. در ساخت این نوع از بتن، مواد ژیوپلیمری فرآوری شده حاصل از منابع معدنی مانند سرباره و نانوسیلیس جایگزین سیمان می شود و بتن مستحکم ژیوپلیمری را تولید می کند. در این پژوهش آزمایشگاهی به ساخت یک طرح اختلاط از بتن کنترل حاوی سیمان پرتلند پرداخته شد. سپس بتن ژیوپلیمری در سه طرح تولید گردید. طرح اول، حاوی 100 درصد سرباره کوره آهنگدازی و طرح دوم و سوم حاوی 92 درصد سرباره کوره آهنگدازی و 8 درصد نانوسیلیس، به ترتیب حاوی 1 و 2 درصد الیاف پلی الفین (در مجموع 4 طرح اختلاط) است. در ادامه، آزمون های مدول الاستیسیته و مقاومت کششی در سن عمل آوری 7 و 28 روزه در دمای اتاق، بر روی نمونه های بتنی انجام گرفت. آزمون SEM در سن عمل آوری 90 روزه، بمنظور صحت سنجی با سایر نتایج، بر روی نمونه های بتنی انجام گرفت. نتایج حاکی از این موضوع است که افزایش سن عمل آوری در بتن، موجب بهبود نتایج شد. در آزمون مدول الاستیسیته و مقاومت کششی، افزودن الیاف به بتن ژیوپلیمری در سن 28 روزه، به ترتیب موجب بهبود 19/21 و 07/24 درصدی نتایج در طرح4 (2 درصد الیاف) نسبت به طرح2 (فاقد الیاف) شد. افزایش الیاف موجب بهبود نتایج آزمون های مقاومت کششی و مدول الاستیسیته بتن ژیوپلیمری در مقایسه با بتن کنترل شد. نتایج آزمون SEM در همپوشانی با نتایج سایر آزمون ها قرار گرفت.