بررسی و نقد خوانش الحادی داوکینز از نظریه تکامل

داوکینز، زیست شناس معاصر و متخصص رفتارشناسی حیوانات، ضمن ایمان به نظریه فرگشتی داروین، طی چند دهه کوشیده است تا قرایتی الحادی و طبیعت گرایانه از آن ارایه کرده و بی خدایی را بر تکامل باوری استوار گرداند. مهم ترین تکیه گاه وی در این بحث، اصل انتخاب طبیعی است که آن را رازگشای چیستان هستی، هماوردناپذیر، نابینا و عاری از هر گونه جهت مندی، به نحو انباشتی، آمیخته با قدری شانس و نامبتنی بر هوش و آگاهی می داند. مقاله پیش رو بر آن است تا دیدگاه و دلایل او در این زمینه را بررسی کرده و به سنجش بگذارد.ماحصل این تحقیق، ظهور خطاهای متعدد داوکینز در اصل دعاوی، استدلال بر آنها و نیز در نتیایج حاصله و در نهایت ناکامی وی در تحمیل متافیزیک طبیعت گرایانه خود بر نظریه فرگشتی و تبیین علمی الحاد است. افزون بر آن، روشن خواهد شد که برخلاف پندار داوکینز، نه تنها نظریه تکامل با نگره توحیدی هم ساز است، بلکه تقدیر حکیمانه الهی بهترین تبیین و زیرساخت اعتبار معرفتی آن است.