تدوین مدل آمایش زیرساخت های ورزشی شهرداری تهران

هدف از پژوهش حاضر تدوین مدل آمایش زیرساخت های ورزشی شهرداری تهران بود. جامعه آماری را مدیران و کارشناسان ستادی سازمان ورزش، کارشناسان اداره های تربیت بدنی مناطق22گانه و مدیران مجموعه های ورزشی و سایر سازمان های شهرداری تهران مرتبط با پژوهش تشکیل دادند. با توجه به حجم نمونه، از روش نمونه گیری در دسترس استفاده گردید که درمجموع نظرات 237 نفر مورد تحلیل قرار گرفت. برای دستیابی به اهداف تحقیق از پرسشنامه محقق ساخته 69 سوالی استفاده شد که روایی صوری و محتوایی آن به تایید 15 نفر از متخصصان مدیریت ورزشی و شهری رسید و روایی سازه آن با تحلیل عاملی تاییدی بررسی و تایید شد. پایایی پرسشنامه نیز در یک مطالعه مقدماتی با 30 آزمودنی و با آلفای کرونباخ 87/0 محاسبه شد. برای تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی ازجمله کولموگروف اسمیرنوف، تحلیل عاملی تاییدی و اکتشافی با چرخش واریمکس و با استفاده از دو نرم افزار اس پی اس اس نسخه 22 و آموس استفاده شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که عوامل کالبدی و زیرساختی با ضریب 82/0 میزان اثرگذاری بیشتری بر آمایش اماکن ورزشی شهرداری دارد. بعدازآن به ترتیب عوامل مالی (77/0)، عوامل فرهنگی اجتماعی (76/0) و عوامل مدیریتی (65/0) در برنامه ریزی آمایش تاثیرگذار هستند. با توجه با نتایج مدیران شهرداری تهران برای برنامه ریزی و طراحی زیرساخت های ورزشی می توانند از فرآیند آمایش اماکن و جنبه های مختلف برای توسعه زیرساخت ها استفاده کنند که درنهایت با پیروی از این فرایند باعث توسعه پایدار شهری شود.