اثر تمرینات در آب و تراباند بر طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین در افراد دارای پای پرونیت طی راه رفتن: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

پیش زمینه و هدف:

 ارتباط بین محتوای فرکانس نیروهای عکس العمل زمین در افراد دارای پرونیت پا هنگام راه رفتن یکی از زمینه های موردعلاقه پژوهشگران است. لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی پروتکل تمرینی در آب و تراباند بر طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین در افراد دارای پای پرونیت طی راه رفتن بود.

مواد و روش کار:

 پژوهش حاضر از نوع مطالعه کارآزمایی بالینی بود که به صورت نیمه تجربی و آزمایشگاهی اجرا شد. نمونه آماری پژوهش حاضر شامل 45 دانشجوی دانشگاه محقق اردبیلی که دارای پای پرونیت بودند، به صورت هدفمند انتخاب شدند و به طور مساوی و تصادفی در سه گروه تراباند، تمرین در آب و کنترل جای گرفتند. برای مقایسه بین گروه ها از آزمون آنالیز واریانس چند متغیره استفاده شد. و سطح معنی داری 05/0 < p در نظر گرفته شد.

نتایج نشان داد که مولفه ی فرکانس با توان 5/99درصد در راستای داخلی-خارجی طی پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون افزایش معناداری برای عامل گروه نشان داد (001/0=P). نتایج آزمون تعقیبی نشان داد که فرکانس با توان 5/99درصد در راستای داخلی-خارجی طی پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون افزایش معناداری به ترتیب برای گروه های تمرین در آب، و تراباند برابر با (004/0=P؛ 001/0=P) بود. بر اساس آزمون تی زوجی، اثر تعاملی زمان-گروه بر فرکانس با توان 5/درصد99 نیروی عکس العمل زمین در راستای قدامی-خلفی به اندازه ی 19/22 درصد کاهش داشت (049/0=P). همچنین در راستای عمودی اثر عامل زمان بر فرکانس میانه طی پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون معنادار بود (044/0=P).

با توجه به نتایج به دست آمده از پژوهش فوق می توان چنین گفت که تمرین در آب و تراباند احتمالا بتواند برای بهبود تعادل و کاهش نوسانات راه رفتن در افراد دارای پای پرونیت مفید باشد.