چالش های سکونتگاه های شهری در عصر همه گیری کووید 19

سکونتگاه های انسانی (بویژه شهری) در ارتباط منسجم با جهان طبیعی با طیف گسترده ای از چالش های مختلف روبرو هستند. برای بهزیستی شهروندان ضروری است این چالش ها در چارچوب سه رکن پایداری یعنی زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی و پنج بعد حیاتی؛ مردم، سیاره زمین، رفاه، صلح و مشارکت که از مفاهیم مهم اهداف توسعه پایدار هستند مورد توجه قرار گیرند. دستور کار شهری جدید سازمان ملل متحد تغییر پارادایم مبتنی بر علم شهرها را ارایه می دهد و استانداردها و اصولی را برای برنامه ریزی، ساخت، توسعه، مدیریت و بهسازی نواحی شهری در امتداد پنج رکن اصلی اجرای آن: سیاست های شهری، قوانین و مقررات شهری، برنامه ریزی و طراحی شهری، اقتصاد محلی و امور مالی شهرداری، و مدیریت محلی طرح می کند. همه گیری کووید-19 بر زندگی در سراسر جهان تاثیر گذاشت. این بیماری همه گیر باعث نوسانات زیادی در شاخص زیست پذیری سکونتگاه های شهری شده است. همچنین بر نحوه تعامل مردم و استفاده از فضای باز عمومی در شهرهای سراسر جهان تاثیر گذاشته است. از دیگر تاثیرات، افزایش میزان استرس، افسردگی و بیماری های روانی در مناطق شهری در سطح جهان است. در این مقاله ضمن بیان چالش های سکونتگاه های شهری بویژه در عصر همه گیری کووید 19 و تاثیراتی که بر زیست پذیری شهرها داشته، به رویکرد برنامه ریزی و طراحی انسان محور به شهرهای آینده در چارچوب شهر ترمیمی در مواجهه با تاثیرات این همه گیری پرداخته می شود.